خلاصة:
هدف تحقیق حاضر، بررسی و تبیین جواز شرعی توهین، تهدید و افترا و جایگاه آن در حقوق کیفری ایران میباشد. ضرورت حرمت و آبرو از آموزههای ارزشمندیست که مورد تاکید اسلام و حتی حقوق کیفری قرار گرفته است. آبروی و حیثیت افراد از چنان تقدسی برخوردار است که اسلام به کسانی که این حریم را رعایت نکنند هشدار و عذاب را به آنها وعده داده است. هر چند آبرو و حیثیت افراد محترم شمرده شده است، اما در برخی موارد بنا به دلایلی، توهین، تهدید و افترا شخص مجاز شمرده شده است به نحوی دارای مجوز شرعی است. قرآن در آیه 148 سوره نساء، برای کسی که مورد ظلم و ستم واقع شده است، اذن به توهین طرف مقابل داده است. اما مسئله این تحقیق این است که آیا در حقوق کیفری ایران چنین مجوزی وجود دارد یا خیر؟ نتایج تحقیق نشان از آن دارد که، حمایت از حیثیت و آبروی افراد یکی از رسالتهای مهم حقوق کیفری است. قانونگذار در قانون مجازات اسلامی و دیگر قوانین مرتبط طی مواد مختلفی به حمایت از آبرو و حیثیت افراد پرداخته است و به جرم انگاری اقداماتی از جمله توهین، تهدید و افترا دست زده است، هر چند در شرع مجوزی برای تهدید و افترا مقرر شده است، اما در حقوق کیفری ایران چنین مجوزی وجود ندارد.
ملخص الجهاز:
به منظور حسن اجرای قانون مذکور در دستگاههای مشمول و برای ایجاد هماهنگی در کار هیأتهای رسیدگی به تخلفات اداری هیأت عالی نظارت به ریاست معاون امور اداری و استخدامی سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور و با عضویت نمایندة رئیس قوه قضائیه و سه نفر از بین نمایندگان وزراء و یا بالاترین مقام سازمانهای مستقل دولتی تشکیل شده است.
چارچوب بازل و مباحثي پيرامون تنظيم و نظارت در بانكداري اسلامي، مجله بورس، ش76، مهر1388 ــ هادوی تهرانی ، مهدی ، چالشهای اجرای بانکداری اسلامی ، تازه های اقتصاد ، ش136، 1391 ــ معبود محمدی و سیدمحمد مهدی ارائی، بررسی تطبیقی جایگاه، کارکردها و نحوه نظارت دیوان محاسبات در ایران و برخی کشورهای منتخب، مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، گزارش نظارتی 10181، مورخ 22/1/1389 ــ آیت الله عباسعلی عمید زنجانی و دکتر ابراهیم موسی زاده ، نظارت بر اعمال حکومت و عدالت اداری، انتشارات دانشگاه تهران ، چاپ سوم ، 1399 __ info@fanpardazancom 1- مقدمه یکی ازمباحثی که در اقتصاد مورد توجه اقتصاددانان و صاحبنظران قرارگرفته بحث برنامهریزی متمرکز و غیر متمرکزدر نظام بودجهریزی است اگر چه برنامهریزی متمرکز در شکل کلی و جامع آن مختص جوامع سوسیالیستی بوده است اما پس از جنگ جهانی دوم، بسیاری از کشورهای سرمایه داری غرب برنامهریزی اقتصادی را به صورت جزئی و محدود وارد حوزههای اجتماعی و سیاسی کردهاند.