خلاصة:
پیشزمینه و هدف: بیماریهای قلبی عروقی به عنوان مهمترین عامل مرگ و ازکارافتادگی در ایران و جهان محسوب میشوند. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان هیجانمدار بر انعطافپذیری کنشی و اضطراب مرگ بیماران عروق کرونر قلب بود.
مواد و روش کار: طرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل کلیه بیماران عروق کرونر قلب مراجعه کننده به کلینیک باران مشهد در نیمه اول سال 1400 شامل 85 نفر بودند و گروه نمونه شامل 30 نفر از این افراد بود که به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه 15 نفری جای گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه انعطاف پذیری کنشی کانر و دیویدسون (2003)، و پرسشنامه اضطراب مرگ تمپلر (1983) بود. جهت اجرای درمان هیجانمدار از پروتکل گرینبرگ و واتسون (2009)، استفاده شد.
یافتهها: نتایج آزمون آماری تحلیل کواریانس چند متغیره حاکی از وجود تفاوت معنادار در انعطاف پذیری کنشی و اضطراب مرگ بیماران عروق کرونر قلب در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل که هیچ نوع درمانی را دریافت نکرده بودند، بود.
بحث و نتیجهگیری: با توجه به یافتههای بدست آمده میتوان بکارگیری درمان هیجانمدار با پروتکل گرینبرگ و واتسون را جهت بهبود انعطاف پذیری کنشی و اضطراب مرگ بیماران عروق کرونر قلب پیشنهاد نمود.
Background & Aims: Cardiovascular diseases are considered as the most important cause
of death and disability in Iran and the world. The aim of this study was to determine the
effectiveness of emotion-focused therapy on action flexibility and death anxiety in patients
with Coronary artery disease.
Materials & Methods: The design of the present study was a quasi-experimental pretestposttest
with a control group. The study population included all patients with coronary
heart disease referred to Imam Reza (AS) Hospital in Mashhad in the first half of 1400,
including 85 people and the sample group consisted of 30 people who were selected by
available sampling method and randomly They were placed in two groups of 15 people.
Research instruments included Connor and Davidson (2003) Action Flexibility
Questionnaire, and Templer Death Anxiety Questionnaire (1983). The Greenberg and
Watson (2009) protocol was used to perform emotion-driven therapy.
Results: The results of multivariate analysis of covariance showed a significant difference
in functional flexibility and death anxiety in patients with Coronary artery disease in the
experimental group compared to the control group who did not receive any treatment.
Conclusion: Therefore, the use of emotion-focused therapy with Greenberg and Watson
protocol can be suggested to improve action flexibility and death anxiety in patients with
coronary artery disease.
ملخص الجهاز:
تاثير درمان هيجان مدار بر انعطاف پذيري کنشي و اضطراب مرگ بيماران عروق کرونر قلب منا عابدي نقندر*،١ مجتبي مرغزاري ، عليرضا طالقاني ٣ 2 چکيده پيش زمينه و هدف : بيماري هاي قلبي عروقي به عنوان مهم ترين عامل مرگ و ازکارافتادگي در ايران و جهان محسوب مي شوند.
يافته ها: نتايج آزمون آماري تحليل کواريانس چند متغيره حاکي از وجود تفاوت معنادار در انعطاف پذيري کنشي و اضطراب مرگ بيماران عروق کرونر قلب در گروه آزمايش نسبت به گروه کنترل که هيچ نوع درماني را دريافت نکرده بودند، بود.
بحث و نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي بدست آمده ميتوان بکارگيري درمان هيجان مدار با پروتکل گرينبرگ و واتسون را جهت بهبود انعطاف پذيري کنشي و اضطراب مرگ بيماران عروق کرونر قلب پيشنهاد نمود.
1 Tang 2 action flexibility 3 Hamill 4 Conner 5 Khodabakhshi-Koolaee 6 Mirzaeidoostan 7 Kuru Alıcı 8 Menzies 9 Emotionally Focused Therapy 1 Gili 0 3 3 / 15 برخي از انواع درمان ها مي توانند به تنظيم افکار و برقراري ارتباط بهتر، مهارت هاي حل مساله و مديريت علائم بيماري کمک کنند.
لذا ســوال اســاســي اين پژوهش اين اســت که آيا بکارگيري درمان هيجان مدار بر بهبود انعطاف پذيري کنشي و اضطراب مرگ بيماران مبتلا به عروق کرونر قلبي موثر است يا خير؟ مواد و روش کار طرح پژوهش از نوع نيمه آزمايشي شامل گروه آزمايش ، گروه کنترل ، پيش آزمون و پس آزمون بود و از نقطه نظر کاربرد، کاربردي محسوب مي شود.