خلاصة:
رشد چشمگیر علوم تطبیقی نشانگر اشباع ناپذیری دانش انسان در حیطه علوم مخصوصا علوم انسانی است. ادبیات تطبیقی در دو فرهنگ و زبان مختلف نقب زدن برای نیل به شاهراههایی است که خطوط تلاقی و زوایای تاثیر و تاثرات را از لابه لای روساخت و ژرف ساخت آثار میکاود و مییابد. محمود درویش شاعر مبارز فلسطینی و علیرضا قزوه شاعر ایرانی دو شاعر نام آشنای ادبیات مقاومت و پایداری هستند که همواره تلاش کردهاند که علیه دشمن پرچم مبارزه را در دست گیرند و نامشان را در عرصه شعر مقاومت به ثبت رسانند. دعوت به مبارزه، ایستادگی در مقابل ظلم، ایثار و فداکاری، امید به برطرف شدن ظلم و ستم و مقاومت در برابر باطل زیباترین سرودههایشان را تشکیل میدهند. در پژوهش حاضر بر آنیم که بن مایههای ادبیات پایداری در اشعار این دو شاعر مقاومت را به بوته تطبیق کشانده و در کنار ارج نهادن به صلابت و صفای کلام این دو شاعر به واکاوی اندیشهها و افکار آنها در عرصۀ ادبیات پایداری بپردازیم.
ملخص الجهاز:
محمود درويش شاعر مبارز فلسطینی و عليرضا قزوه شاعر ایرانی دو شاعر نام آشناي ادبيات مقاومت و پايداري هستند كه همواره تلاش کردهاند که علیه دشمن پرچم مبارزه را در دست گیرند و نامشان را در عرصه شعر مقاومت به ثبت رسانند.
برای سکوت درویش معتقد است که « شعر با سلاح جنگی به مصاف جنگ نمی رود بلکه با موشکهای بلاغی، هواپیماهای جنگی را ساقط میکند» و امید دارد که کلمات اشعارش همچون وسیله جنگی باشد که مردم را به جنگ و قیام تشویق میکند: «لستُ جندیاً کَما یُطلَبُ منّي/ فَسلاحي کَلَمةً» (درویش، ۲۰۰۵: ۲۷۲) (آن سربازی نیستم که از من انتظار دارند/ چرا که اسلحه من کلمات است) قزوه: «آلمانی واکنش نشان داده است آقای گونترگراس!
aspx?newsid=1571659 جنگها بازی است سیاستها بازی من و تو نیز متهمیم که در شعرمان کمی غنی سازی وجود دارد و پیشتر از ما در شعر خیام و مولوی و نیما ابیات هسته ای یافته اند بازرسان همین سازمان ملل و آژانس شیشه و شراب پس از این نقدها، در حیطه سیاسی و ملی، عملکرد قدرتهای به ظاهر برتر را به تمسخر میگیرد.
زیرا به گمان او این نوع مرگها چون رودی جاری است که همچنان ادامه داشته و پایان نمی پذیرد: (فصلنامه نقد و ادبیات تطبیقی، بررسی اندیشه مرگ و زندگی در شعر محمود درویش: ۵۲) «یا امُّه / لا تقلَعی الُّموع مِن جُذورها / خلی ببئر القلب دَمعتین / فقد یموتُ فی غدٍ ابوهُ / او صدیقه انا / خلّی لنا...