چکیده:
ررسی ویژگیهای زبانشناسی کلام امام علی در نهچالبلاغه, از مباحث مهمی
است که مخاطب را با محتوا و شیوههای سخنوری ایشان آشنا مینماید. یکی از
جلوههای آشکار در کلام امامعلی ال وصفهایی از خداوند متعال است که ایشان
در خطبههای توحیدی در اوج بلاغت و9 فصضاحت بیان نمودهاند. در بعد زیباپیشناسی,
استفاده از جلوههای بلاغی همچون آرایههای ادبی» آواها و سجعهای مناسب و زیبا
از یک و محتوای دقیق و صحیح در اوج فصاحت؛ چون اسستناد کلام به آیات
دلالت. بیان هر موضوع با آوردن جملات مرتبط با آن» تبیین و تصحیح عقاید.
صفسات پروردگار و نیایش کردن: از سسوی دیگرء از جمله ویزگیهای زبانشناسی
امام علی الط در این حوزه است. در این مقاله عوامل مذکور درکلام امام الق با
موضوعیّت وصف صفات الهی در خطبههای توحیدی نهجالبلاغه مورد بررسی قرار
گرفته است
To survey linguistic characteristics of Imam Ali’s speech in Nahj al- Balagha is among significant discussions which make addresses familiar with contents of Imam’s speech as well as his methods of speaking. Among clear manifestations in Imam’s speech are his descriptions of the Almighty God presented in his monistic sermons at the highest level of eloquence. From aesthetical point of view، application of eloquent manifestations such as literal embellishments as well as phones and appropriate euphuism on the one hand and precise، sound، and most eloquent contents – such as referring to Quranic verses، denotation، explanation of every subject by using relevant sentences، expounding and correcting beliefs، precise descriptions along with exquisiteness and beauty، explanation of human impotence as to knowledge of depth of divine attributes، and praying – on the other are among linguistic characteristics of Imam Ali’s speech in this connection. In the present essay، the said points in Imam’s speech are taken into consideration as to description of divine attributes in monistic sermons of Nahj al-Balagha.
خلاصه ماشینی:
"(خ 181) (3)-بیگمان پروای خدا را داشتن کلید درستکاری،اندوختهی هر وعدهی دیداری،و آزادی از هر بند بندگی و رهایی از هر گونه تباه سازندگی است،خواستار آن به پیروزی دست مییابد،و گریزان به رهایی،و با آن به خواستهها میرسند(خ 230) 1-8-بیان عجز و ناتوانی بشر از شناخت کنه صفات پروردگار با وجود اینکه امام علیه السلام در موارد متعددی به وصف الهی پرداخته است اما ایشان در خطبۀ 181 به این مسئله مهم اشاره میکند که:بشر از توصیف مرتبۀ کمال حق تعالی ناتوان است و با بیانی که صورت قیاس استثنایی متصل را دارد میفرماید: «بل إن کنت صادقا أیها المتکلف لوصف ربک فصف جبریل و میکائیل و جنود الملائکة المقربین فی حجرات القدس مرجحنین متولهة عقولهم أن یحدوا أحسن الخالقین»؛ای کسی که مدعی توصیف پروردگارت شدهای اگر راست میگویی برخی از آفریدگان پروردگارت را مانند جبرئیل و میکائیل و فرشتگان مقرب را وصف و تعریف کن."