چکیده:
اندیشمندان علوم سیاسی و روابط بین المللی تا این زمان نتوانسته اند اتحادیه اروپا را در قالب واژه های سیاسی و حقوقی ـ به گونه ای که مورد پذیرش و اقبال همگان باشد ـ تعریف کنند. واقعیت این است که منشور اتحادیه همچنان ابهام هایی دارد و بی سبب نیست که بسیاری از مردم اروپا، هر از گاهی، خواستار خروج کشورشان از این اتحادیه از طریق همه پرسی می شوند. هدف این مقاله ارائه تفسیری نو درباره اتحادیه اروپا است. نگارنده معتقد است که این اتحادیه در شکل «اتحادیه سابسیدیری»(1) به تدریج جایگزین کشورهای دارای حاکمیت می شود. نویسنده مقاله مایل است این اندیشه و دیدگاه خود را با صاحب نظران و اندیشمندان سیاسی، مورد بحث و گفت وگو قرار دهد. در مورد اتحادیه اروپا عنوان هایی مانند فدراسیون، کنفدراسیون و حتی عناوینی مانند «امپراتوری» و «جمهوری» یا «مجموعه ای از کشورها» به کار رفته است، که هیچ کدام نتوانسته اند ماهیت این اتحادیه را به اندازه کافی روشن سازند. اتحادیه اروپا به هیچ وجه کشور نیست و نمی خواهد باشد؛ اتحادیه اروپا یک پدیده «منحصر به فرد» است.
خلاصه ماشینی:
در کجا و در چه زمانی میتـوان منشـوری از جامعـه ای را پیـدا کـرد کـه بـرای شهروندان آن تا این اندازه مبهم و نامشخص باشد؟ (علیرغم مدت زمان طولانی کـه از شکل گیری اتحادیۀ اروپا میگـذرد) جـای تعجـب نیسـت کـه وفـور ایـن ابهامـات در خصوص هدف و مقصد این اتحادیه باعث شده است که بسیاری از مردم اروپا خواهان خروج و یا متوقف کردن آن از طریق همه پرسی شوند.
چرا اتحادیۀ اروپا بر روی این اصل که تبدیل به «کشور» نشود اصرار فراوان دارد؟ دلیل آن روشن است ؛ اعضای اتحادیه از اینکه «حاکمیت » خود را واگذار کنند و حیات خود را به عنوان کشورهای مستقل از دست بدهند، واهمه دارند.
١. راز اتحادیۀ اروپا نکتۀ قابل تعمق در راستای اتحادیۀ اروپا تبدیل نشدن آن به «کشور» و سازمان دهی خود به گونه ای است که بتواند در صحنۀ بین الملل قدرت عمل را به عنوان یک واحد سیاسی مورد اعتبار به دست آورد، راز این مسأله در ساختار قانونی اتحادیۀ اروپا نهفته است کـه باعث متمایز شدن آن از دیگر واحدهای سیاسی شده است .
(بروکسـل بنـد ٣،١١-١ و لیسـبون بند ٣-٣ ) برای مثال در یک واحد سیاسی همانند کشور، اجزای تشکیل دهنـدة آن فـرع بر اصل میباشند بدین معنا که اجزا کلیۀ صـلاحیت هـا و اختیـارات خـود را بـه واحـد بزرگتر یعنی «کشور» واگذار کرده اند در حالیکه اعضا در اتحادیـۀ اروپـا فـرع بـر اصـل نیستند بلکه فقط قسمتی از صلاحیتهای خود را به کل واگذار کرده اند و حتی با وجـود این ، کم و بیش بر روی نحوة عملکرد آن صلاحیت های تفویض شده نیز نظارت دارند.