خلاصه ماشینی:
"درمییابیم که شاعر آنرا بزرگ میکند و شکست را به دیگر نقصهای اساسی که به ریشههای سیاسی،اجتماعی و فرهنگی عرب مربوط میشود نسبت میدهد،چنانکه پیش از این اشاره شد در اشعاری که بعد از 1948 سروده شده، چنین احساسی دیده نمیشود.
شعر دیگر به نام«یادداشتهایی بر حاشیه کتاب شکست»5سروده نزار قبانی(1923)است که شهرت بسیاری پیدا کرده و طوفان عظیمی در حوزه ادبیات عرب برانگیخته،وقتی که برای اولین بار در مجله الادب چاپ شده است6 گرچه بدوی ال جبل در شعرش میگوید که:این حکام بودند که در جنگ ژوئن 1967 شکست خوردند و ملت عرب شکستناپذیر است.
او از این راه،به دشمن کمک میکند دشمنی که آرزومند است اعراب را در ناامیدی کامل ببیند»11 موج خشم نویسندگان مصری علیه شعر نزار قبانی،به حد اعلی میرسد،بعضیها به اولیاء امور نامه مینویسند و از آنها میخواهند که ورود شاعر و شعرش را به مصر ممنوع کنند.
با نسبت دادن مسؤولیت شکست به حکام عرب، قبانی نیست بین آنها و ملتشان را اینگونه بیان میکند:حکام عرب،مردم خود را انکار کردهاند و شانس هرنوع ابراز عقیده آزاد و واکنش و اقدام عملی به عنوان عقیده شخصی از جامعه از مردم سلب شده است.
قضاوت درباره بسیاری از اشعار که قبل از 1948 یا در خلال جنگ در سال 1948 سروده شده،نشان میدهد که شکست نهتنها شاعران عرب را متعجب کرده،بلکه باعث شگفتی بسیاری از دیگر مردم شده است.
واکنش شاعر معروف دیگر،به نام علی احمد سعید با نام مستعار«آدوئیس»(1930)این است که شکست ژوئن او را به ناامیدی رهبری نمیکند،بلکه خاطر پیشین او را تقویت میکند که تولد دوباره اجتماع عرب میتواند شرطی برای تغییرات واقعی باشد و جامعه را،ریشهای به جنبش درآورد."