خلاصه ماشینی:
پس از استقرار داستان، کارگردان سعی میکند متن دیگری را نیز برای نمایش خود تدارک ببیند و اینجاست که فاصلهگذاریهای اجرایی به او در تبیین این جهان کمک میکند.
افشین هاشمی بخشی از ساختار شخصیتی خود را از جهان بیرون میگیرد و نگار و هدایت عامل هاشمی در درون دنیای متن میمانند،اگرچه هدایت هاشمی نیز در بخشی از نمایش که درون کافه عمو خسرو نشسته به متن بیرونی داستان اشاره میکند.
حداقل مزیتی که این همنشینی جهان دو متن در کار آقاخانی میتواند داشته باشد حضور فعال تماشاگر در اجرای نمایش است.
در این بین نیز آقاخانی طنز اثر خود را به گونهای تدارک میبیند که بخشی در زیر کار متن باشد و تماشاگر برای ادراک آن از آرشیو ذهنی خود بهره گیرد و برخی دیگر را از طریق دیالوگها و نحوه بازی بازیگران از پس نگاهی مورد تاویل قرار گرفته در اختیار تماشاگر قرار میدهد.