چکیده:
مسئله امنیت در خلیج فارس از مباحث عمده ای است که در ارتباط تنگاتنگ با اوضاع سیاسی – اقتصادی جهان قرار دارد. وجود ضعف های ذاتی در طرحهای امنیتی تجویز شده از سوی قدرتهای فرامنطقه ای در زمینه ایجاد ثبات و امنیت در این منطقه به ویژه در سه دهه اخیر تجربیات ناگواری را بدنبال داشته است.
با توجه به عدم توفیق طرحهای امنیتی ارائه شده و همچنین فراگیر نبودن این طرحها، ضروری است کشورهای منطقه با عبرت گرفتن از تجارب گذشته اقدام به همکاری و هماهنگی بیشتر میان خود براساس موازین و اصول شناخته شده بین المللی نمایند. ایفای مسئولیت حفظ امنیت منطقه توسط کشورهای ساحلی خلیج فارس بدون اتکا به قدرتهای فرامنطقه ای می تواند محور اصلی این همکاری باشد. تحقق این مسئله موجب امنیت پایدار در منطقه شده و ارتقای جایگاه منطقه در نظام ژئوپلیتیک را سبب خواهد شد.
در این مقاله تلاش شده، ضرورتهای ترتیبات امنیتی بومی در منطقه و همچنین فرصت های ناشی از تحقق این ایده برای این مورد بررسی قرار گیرد. ترتیبات امنیتی بومی علاوه بر ایجاد فرصتهای گوناگون برای کشورهای منطقه، ارتقای جایگاه ژئوپلیتیک منطقه خلیج فارس در نظام ژئوپلیتیک جهانی را نیز بدنبال خواهد داشت. در صورتی که کشورهای منطقه منافع ملی خود را بر منافع ابرقدرتها ترجیح دهند دستیابی به این مسئله سهل الوصول تر خواهد شد.
خلاصه ماشینی:
"بنابراین سیاست هم تکمیلی به ویژه در زمینههای اقتصادی،کشاورزی و پیشرفتهای علمی، هرچند میان کشورهای ساحل جنوب خلیجفارس،به دلیل همسانی منابع و شرایط جغرافیایی و محیطی کارساز نیست اما ورود ایران و عراق به این منظومه تا حدود زیادی میتواند منطقه را به سطحی از خودکفایی و امنیت برساند،به ویژه اینکه جمهوری اسلامی ایران با برخورداری از تنوع جغرافیایی و محیطی و منابع عظیم طبیعی و توفیق چشمگیر در زمینه طرحهای مربوط به مهار منابع آبی و نیز پیشرفتهای علمی و فناورانه میتواند نقش موثری در توسعه مشترک منطقهای داشته باشد و تجربیات و دستاوردهای خود را در اختیار همسایگان قرار دهد.
C. G به اضافه ایران و عراق براساس بند هشت قطعنامه 598 شورای امنیت سازمان ملل متحد؛ 2-ساماندهی«ترتیبات امنیتی مشترک»در قالب سیستم امنیت دستهجمعی در زمینه مبارزه با تروریسم،افراطگرایی،فرقهگرایی،جنایات سازمان یافته،قاچاق مواد مخدر و دیگر نگرانیهای امنیتی مشترک؛ 3-برداشتن تدریجی انواع محدودیتها در مورد همکاری سیاسی،امنیتی، اقتصادی و فرهنگی به عنوان هدف نهایی؛ 4-گسترش و توسعه همکاریهای تجاری باتوجه به ظرفیتهای موجود مبادلاتی و انجام سرمایهگذاری مشترک در طرحهای اقتصادی جهت دستیابی به«تجارت آزاد» بین کشورهای منطقه؛ 5-پیشبینی طرحی برای»تضمین امنیت تولید و صدور انرژی«منطقه به منظور تامین منافع کشورهای منطقه و پایداری و ثبات انرژی مورد نیاز جهانی؛ 6-اعتمادسازی بین کشورهای منطقه در زمینه مسائل هستهای از جمله نظارت (gnirotinoM) ،راستی آزمایی )noitacifireV( از برنامههای هستهای یکدیگر در چارچوب ترتیباتی داوطلبانه و غیر مداخلهجویانه )evisurtni non( ؛ 7-ایجاد یک کنسرسیوم مشترک غنیسازی بین کشورهای منطقه جهت تامین سوخت و سایر موارد صلحآمیز هستهای تحت نظارت آژانس؛ 8-همکاریهای جدی کشورهای منطقه در جهت تحقق«خاورمیانه عاری از سلاحهای کشتار جمعی»؛ 9-پایان بخشیدن به روند مسابقه تسلیحاتی در منطقه برای تامین منابع لازم در جهت توسعه اقتصادی و مبارزه با فقر؛ 10-خروج نیروهای نظامی خارجی از منطقه و تامین امنیت کامل منطقه توسط کشورهای منطقه )86364-di-xpsA."