چکیده:
مقالهی حاضر به بررسی یکی از نخستین اقدامات پیامبراکرم(ص)ـ پیمان نامه ی عمومی مدینه پس از هجرت به این شهر پرداخته و سعی می کند با ارائه ی تصویری روشن از اوضاع مدینه و گروه های ساکن در آن، مهارت و موفّقیّت پیامبر را در کنترل این گروه ها نشان دهد.
خلاصه ماشینی:
"بر اساس گزارش ابن اسحاق ،پیش از هجرت مسلمانان به یثرب ،بنی نظیر و بنی قریظه و دیگر گروه هایی که مرتبط و منتسب به این دو قبیله بودند، با اوسیان پیمان دوستی داشتند و بنی قینقاع و دوستانشان با خزرج هم پیمان بودند.
فرانچسکوگابریلی(Francesco Gabrieli)این محیط را به طور خلاصه چنین بیان می کند:«پیروزی و موفقیتی که پیامبر اسلام(ص) به عنوان صاحب قدرت دینی ورئیس دولتی که خود بنیان نهاده بود،به دست آورد،کند و همراه با مشکلات بودکه دشمنان آشکار و پنهانش بر ضد وی به وجود می آوردند.
یهود بنی عوف،خود و بستگانشان امتی همراه با مسلمانان هستند؛ دین یهود از آن ایشان و دین مسلمانان از آن مسلمانان است؛ مگر کسی که با پیمان شکنی ستم کند و راه گناه را در پیش گیرد،که چنین کسی جزخود و خانوادهاش را تباه نخواهد ساخت.
یهود بنی ثعلبه نیز دارای حقوقی برابر با حقوق بنی عوف هستند؛ مگر کسی که[باپیمان شکنی] ستم کند وگناه ورزد،که چنین کسی جزخود وخانوادهی خود را تباه نخواهد ساخت.
در پیکار با دشمنان ،هزینه ی یهود برعهده ی خود آنان خواهد بود؛ و بر هر دو گروه است که در برابر کسی که با شرکت کنندگان در این پیمان نامه به ستیز برخیزد، با هم یاری یکدیگر پیکار کنند.
هرگاه میان متعهدان به این پیمان نامه، قتلی یا روی دادی ناگوار و یا ناسازگار که خطر تباهی همراه داشته باشد، روی دهد، بی گمان برای رهایی ازآن، باید به خدا و پیامبر وی محمد (ص) روی آورند؛[مشیت] خداوند برنگه داشت و پذیرفتن این نوشته جاری است."