چکیده:
امنیت موهبتی الهی است که فرد در آن می تواند با استفاده از وضعیت امن ، زنـدگی عـادی و آرام خـود را داشـته باشـد. حـق بـر داشتن این وضعیت امن را حق امنیت می گویند. مهم ترین بهرهای که فرد در این وضعیت می برد، بـا لحـاظ ملازمـة بـین تـامین حق امنیت و استیفای حقوق فردی، توانایی او بر اجرا و استیفای حقوق خودش اسـت . در حقیقـت ، امنیـت یعنـی ایجـاد فراخنـا و وضعیتی خاص برای تحقق حق های فردی و مصونیت از تهدیدهای احتمالی اسـت کـه مشخصـا از سـوی حکومـت و مـاموران حکومتی ممکن است بر افراد تحمیل شود، می باشد. راهبرد حکومتی امام علی [ع ] برای تامین این حق ، عبارت است از ایمنی بخشی به مردم و القای این حـس بـه مـردم کـه هـیچ تهدیدی از سوی حکومت و ماموران او متوجه افراد نمی شود. امام این کار را با صدور فرمـانهـای قـاطع بـه مـاموران و هشـدار، توبیخ و مجازات آنها در صورت عدم رعایت حال مردم انجام می دهد.
The security is a divine grace with which a person can live commonly and peacefully، by enjoying a secure situation. The right for enjoying this situation is called، the right of security. Considering the implication between supporting the of security and taking the individual right، the most important benefit which a person gets in this situation، is his ability to perfome and to take his own right. In deed، creating security means creating an opportunity and a special situation for protecting individual rights against threats imposed upon people، particularly by the government and it is officials.The governmental strategy of Imam Ali for providing this right is to provide for people and inspire a perception (to them) in terms of which no threats face people by the government and it is officials. Imam does this by issuing conclusive orders to officials، and by warning، reproaching and punishing them، if they have not observed people.
خلاصه ماشینی:
راهبرد حکومتی امام علی [ع ] برای تامین این حق ، عبارت است از ایمنی بخشی به مردم و القای این حـس بـه مـردم کـه هـیچ تهدیدی از سوی حکومت و ماموران او متوجه افراد نمی شود.
بـرای ایـن کـار راهبـرد اصـلی امـام در حکومت داری مورد بررسی قرار می گیرد و پس از آن راهکارهای امام برای تامین امنیت فردی و چگونگی استیفای این حق ، مورد مطالعه قـرار خواهـد گرفـت .
مثلا در حالی که امنیت وجود دارد و همة شاخص های کمی بیانگر وجـود آن اسـت ، بـا این حال، افراد احساس ناامنی می کنند و امنیت را به عنوان یک کـالای ضـروری، بـرای گـذران زندگی عادی در دسترس خود نمی بینند.
اولا، امام برای درک کامل آزادی بیان از سوی مردم، ویژگی های مجلسی را کـه قـرار اسـت مردم در آن تظلمات و شکایات خود را از دست ماموران حکومتی بیان کنند را تشریح مـی کنـد «محلی را که برای رسیدگی به وضع آنان قرار می دهی باید عمومی باشد.
در مورد حق مردم برای فعالیت در امور اقتصادی و امرار معاش، امام ضمن احترام بـه حـق مالکیت فردی، عمران و آبادانی جامعه و محیط عمومی زندگی افراد را از وظایف دولت می داند و با این حال برای حکومت در اموال مردم، در پرداخت هزینه های جامعه ، ، سهم قایل است .