چکیده:
با توجه به این واقعیت که همه علوم و معارف بشری همواره برداشتی کلی از مفهوم امنیت دارند، موضوع این مقاله بحث درباره مفهوم امنیت در حوزه مدیریت فرهنگی است. از این رو ابتدا مفهوم امنیت فرهنگ، با رویکردی ترکیبی و استفاده از نظریه های فرهنگی و نظریه های امنیتی، بررسی و سپس روابط و نسبت های میان فرهنگ، هویت، و امنیت با رویکردی تحلیلی تبیین شده است و درنهایت به یک سوال اصلی، مبنی بر این که راهبردهای امنیت فرهنگ در ایران کدام است؟ پاسخ داده شده است. ناامنی یک تولید فرهنگی است، زیرا با مفاهیم فرهنگی جامعه و هویت گره خورده است. به علاوه هویت برای بقا و امنیت خود نیازمند تفاوت و تمایز است. بنابراین، «هویت ما ـ هویت دیگری» در گفتمان ژئوپلیتیک فرهنگی می تواند تحلیلی از احساس ناامنی ارائه دهد. البته این بیان هم در درون خرده فرهنگ ها و هم در میان فرهنگ ها قابل طرح و پردازش است و بدین ترتیب نقش منابع فرهنگی در گفتمان های امنیتی آشکار می شود. بر اساس چنین نگرشی مقاله حاضر، به منظور تدوین راهبردهای کلان فرهنگی، چهارچوبی را برای استفاده در رشته تخصصی مدیریت و برنامه ریزی امور فرهنگی پیشنهاد کرده است
خلاصه ماشینی:
"ﺧﺼﺎﻳﺺ ذﻳـﻞ ﺣﺎﺻـﻞ ﺟﺎﻣﻌﻪﭘﮋوﻫﻲ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ، ﺳﺎل ﺳﻮم، ﺷﻤﺎرة دوم، ﭘﺎﻳﻴﺰ و زﻣﺴﺘﺎن 1931 01 اﻣﻨﻴﺖ ﻓﺮﻫﻨﮓ و راﻫﺒﺮدﻫﺎی ﻛﻼن آن در ﺣﻮزة ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ اﺳﺘﻨﺒﺎﻃﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ از ﺗﺄﻛﻴﺪﻫﺎی ﻣﻮﺟﻮد در ﺗﻌﺎرﻳﻒ ﻣﺘﻌﺪد، ﻣﺘﻨﻮع، و اﻟﺒﺘـﻪ ﭘﺮاﻛﻨـﺪة ﻓﺮﻫﻨـﮓ ﺷﺪه اﺳﺖ: - ﻛﻠﻲﺗﺮﻳﻦ ﺑﻴﻨﺶ و ﻧﮕﺮش و ﮔﺎه ﻣﺘﺮادف ﺑﺎ ﺟﻬﺎنﺑﻴﻨﻲ؛ - ﻋﺎﻣﻞ ﺗﻌﺎﻟﻲ اﻧﺪﻳﺸﻪ و رﻓﺘﺎر اﻧﺴﺎﻧﻲ و ﻧﻈﺎم ارزﺷﻲ ﺑﺮای ﻛﻴﻔﻴﺖ؛ - ﻓﺮاﻳﻨﺪ ﺗﺤﻮل و ﻣﻨﺰﻟﺖﺑﺨﺸﻲ ﺑﻪ اﺳﺘﻌﺪادﻫﺎی ﺑﺸﺮی؛ - ﭘﺪﻳﺪهﻫﺎی ﭼﻨﺪﺑﻌﺪی و ﻃﻴﻒ ﭘﻴﭽﻴﺪهای از آﺛﺎر و ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻣﺎدی و ﻣﻌﻨﻮی؛ - ﺗﺠﻠﻲ ﺗﻼش ﻣﻌﻨﺎﺟﻮﻳﺎﻧﺔ اﻧﺴﺎن ﺑﻪﻣﺜﺎﺑﺔ ﻋﻀﻮی از ﺟﺎﻣﻌﻪ؛ - ﻧﻈﺎﻣﻲ از ﻧﻤﺎدﻫﺎ، ﻣﻌﺎﻧﻲ، ﻃﺮحوارهﻫﺎی ﺷﻨﺎﺧﺘﻲ، و اﻟﮕﻮی ﻣﻌﺎﻧﻲ ﻧﻬﻔﺘﻪ در ﺻﻮر ﻧﻤﺎدﻳﻦ و ﻓﺮا ـ اﻧﺪاموارهﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﺘﻜﻲ ﺑﻪ ﻓﺮد ﺧﺎﺻﻲ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ؛ - ﻧﺮماﻓﺰاری ذﻫﻨﻲ و ﺣﺎﻓﻈﻪای ﺑﺮای ﺟﺎﻣﻌﻪ و ﺗﻤﺎﻳﺰدﻫﻨـﺪه و ﭘﺪﻳﺪآورﻧـﺪة اﻧﮕـﺎرهﻫـﺎ ﻳـﺎ ﻣﺪلﻫﺎی ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ؛ - ﻣﻴﺮاﺛﻲ از ﺗﺠﻠﻲ وﺟﺪان ﺟﻤﻌﻲ اﻗﻮام و ﻣﻠﻞ؛ - ﻋﺎﻣﻞ اﻣﺘﺪاد زﻣﺎﻧﻲ ﺟﺎﻣﻌﻪ (ﮔﺬﺷﺘﻪ، ﺣﺎل، آﻳﻨﺪه) ﺑﻪ واﺳﻄﺔ ﻋﺎﻣﻠﻴﺖ ﻫـﻢزﻣـﺎن اﻧﺴـﺎن و ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺪﻫﺎی ﻋﻤﻮﻣﻲ و ﻫﻤﮕﺎﻧﻲ آن در ﺣﻮزة رﻓﺘﺎر، ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ، و اﻧﺪﻳﺸﻪ؛ - ﺑﺎزﺗﺎب ارزشﻫﺎ، روﻳﻜﺮدﻫﺎ، و ﻧﮕﺮشﻫﺎی ﻳﻚ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﻫﺴﺘﻲ؛ ﻋﺎﻣﻞ و ﻗﺎﻟﺒﻲ ﺑﺮای اﻳﺠﺎد ﺑﺎور، ارزش، و ﻫﻨﺠﺎرﻫﺎی رﻓﺘﺎری ﺑﺎ ﺧﻮد، ﻃﺒﻴﻌﺖ، و ﻫﻢﻧﻮﻋﺎن در ﺟﺎﻣﻌﻪ؛ - ﻋﺎﻣﻞ اﺳﺘﻤﺮار ﺣﻴﺎت ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ـ اﺟﺘﻤـﺎﻋﻲ ﺑـﻪ ﻫﻤـﺮاه ﻣﺠﻤﻮﻋـﻪای از اﺳـﺘﺮاﺗﮋیﻫـﺎی ﺗﻄﺒﻴﻘﻲ ﺑﺮای ﺑﻘﺎ؛ - ﻣﺠﻤﻮﻋﻪای از دﺳﺘﺎوردﻫﺎی ﻧﻈﺮی ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ اﻧﺴﺎن ﭼﻨﺎن ﻗﺪرت و اﻣﻜﺎن ﺗﻮﻟﻴﺪ و آﻓﺮﻳﻨﺸﻲ ﺑﺪﻫﺪ ﻛﻪ او را از ﻗﻠﻤﺮوی ﻣﻴﺮاث ارﮔﺎﻧﻴﻚ و ﺧﺼﻠﺖ ﺣﻴـﻮاﻧﻲ ﻣﺤـﺾ ﻓﺮاﺗـﺮ ﺑـﺮد (وﻳﮋﮔﻲ ﺧﻼﻗﻴﺖ)."