چکیده:
گریز به جهان آرمانی در مواجهه با سختیهای زندگی واقعی حسی شناخته شده در وجود آدمی است که از دیرباز به عرصه ادبیات راه یافته است. یکی از درونمایه های اصلی در آثار سهراب سپهری و نازک الملائکه که از طلایه داران شعر فارسی و عربی در دوران معاصر به شمار می آیند، همین درونمایه قدیم است. این دو در ترسیم جهان مطلوب خود از دو خاستگاه مشترک فکری بهره برد اند که وجه مشترک آنها، نگرش استعلایی مبتنی بر گذر از جهان واقعی است: مکتب رمانتیسم و نمادگرایی عرفانی. جستار پیش روی به تطبیق محتوایی اشعاری از دو شاعر می پردازد که درونمایه مذکور، فصل مشترک آنهاست.جهان کودکی، آغوش طبیعت و جهان پس از مرگ، گریزگاه های مشترک روحی دو شاعر هستند که در بدنه اصلی تحقیق به بحث گذاشته می شوند. یافته ها نشان می دهد که رویکرد سپهری به جهان هستی خوشبینانه تر است و سهراب در مقایسه با نازک در ترسیم جامعه آرمانی خود از مایه های عرفانی بیشتر بهره برده است.
خلاصه ماشینی:
فصلنامة لسان مبین(پژوهش ادب عربی) (علمی – پژوهشی) سال چهارم، دورة جدید، شمارة یازدهم، بهار 1392، صص17-1 گریز از واقعیت در شعر سهراب سپهری و نازک الملائکه علی اکبر احمدی چناری استادیاردانشگاه زابل حسین ناظری استادیار دانشگاه فردوسی مشهد علی اصغر حبیبی استادیار دانشگاه زابل چکیده گریز به جهان آرمانی در مواجهه با سختیهای زندگی واقعی حسی شناخته شده در وجود آدمی است که از دیرباز به عرصۀ ادبیات راه یافته است.
مقالۀ حاضر تلاش میکند درونمایۀ گریز از واقعیت را - که علت اصلی پیدایش جهان آرمانی در آثار دو شاعر است- با رویکردی تطبیقی واکاوی کند تا سهمی در نشان دادن ریشههای مشترک اندیشگی در حوزۀ شعر نو فارسی و عربی داشته باشد.
(غریب،72:1971 ) در شعر سپهری و نازک، سفر خیالی به سوی بسیاری از این فضاهای به ظاهر متفاوت، انجام میپذیرد که درواقع همه آنها تجسمی مشترک از جهان ذهنی دو شاعر هستند.
(الیاده،84 13: 25) این تجلی از بهشت در فرآیند نوستالژی برای معصومیت از دست رفته در شعر سهراب و نازک الملائکه، هم دیده میشود و مرگ به عنوان پلی برای رسیدن به سعادت واقعی برای آنها همچون سایر رمانتیکها و بسیاری از عرفا خوشایند است.
2. برتری دادن جهان انتزاعی آرمانی بر جهان واقعی یکی از مؤلفه های مشترک در آثار دو شاعر است که سبب شده بسیاری از ناقدان رویکرد آنها به زندگی انسان را خیالی و دور از واقعیت ارزیابی کنند.