چکیده:
هورمون رشد و عامل رشد شبه انسولینی ١، از هورمون های آنابولیک هستند که نقش حیاتی در بالیدگی دستگاه های مختلف بدنی به ویژه در کودکی و نوجوانی دارند. ورزش یکی از محرک هایی است که ترشح GH و ١-IGF را تحت تاثیر قرار می دهد، امروزه ورزش های آبی به علت ایجاد نشاط در کودکان ، بسیار توصیه شده است . هدف این پژوهش بررسی اثر یک دورة ٨ هفته ای تمرین در آب بر سطوح استراحتی GH و ١-IGF کودکان ٩ تا ١١ سال پسر است . ١٨ دانش آموز پسر غیرورزشکار (میانگین ± انحراف معیار، سن ٢±١٠/٢ سال ، وزن ٣±٢٦/٥ کیلوگرم و قد ٦±١٣٠/٩ سانتی متر) انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه تجربی (١٠نفر) و کنترل (٨ نفر) قرار گرفتند. ابتدا از تمام آزمودنی ها نمونه های خونی ناشتا به منظور اندازه گیری سطوح GH و ١-IGF گرفته شد. سپس آزمودنی های گروه تجربی به مدت ٨ هفته ، سه جلسة ١ ساعته در هفته به تمرین با شدت ٧٠ تا ٨٠ درصد حداکثر ضربان قلب پرداختند. آزمودنی های گروه کنترل در این مدت هیچ گونه فعالیت ورزشی نداشتند. پس از ٨ هفته از تمام بازیکنان بار دیگر نمونة خونی گرفته شد. از آزمون t همبسته و t مستقل برای آنالیز داده ها استفاده شد. تحلیل آماری نشان داد که ٨ هفته تمرین در آب ، روی غلظت سرمی GH و ١-IGF تاثیر معناداری ندارد (٠/٠٥ <P)، درحالی که در گروه کنترل بعد از ٨ هفته ، افزایش معناداری در غلظت GH و ١-IGF مشاهده شد (٠/٠٥ >P). علاوه بر این ، بین دو گروه بعد از ٨ هفته اختلاف معناداری در مقدار ترشح GH و ١-IGF وجود داشت (٠/٠٥ >P). به طور کلی نتایج نشان داد که ٨ هفته تمرینات منتخب در آب با شدت ٧٠ تا ٨٠ درصد حداکثر ضربان قلب در دقیقه موجب تحریک ترشح GH و ١-IGF کودکان ٩ تا ١١ سالة پسر غیرورزشکار نمی شود (٠/٠٥ ≥P).
خلاصه ماشینی:
ازاین رو در این تحقیق ، تأثیر هشت هفته تمرین در آب بر مقدار ترشح هورمون رشد و عامل رشد شبه انسولینی ١ در کودکان ٩ تا ١١ ساله بررسی شد تا شاید پاسخی مناسب برای برخی پرسش های مطرح درباره تغییرات هورمون های آنابولیک کودکان در واکنش به ورزش های آبی بیابیم .
(رجوع شود به تصویر صفحه) نتایج تحقیق حاضر نشان داد که مقدار ترشح GH و ١-IGF پس از ٨ هفته تمرین در آب در آزمودنی های گروه تجربی تغییر معناداری نداشته است (٠/٢٤٥ =GH و٠/٤٤٢ =١-P IGF) (٠/٠٥< P).
(رجوع شود به تصویر صفحه) بحث و نتیجه گیری نتایج تحقیق حاضر نشان داد که مقادیر سرمی GH و ١-IGF پس از ٨ هفتـه تمـرین در آب در کودکـانی که در گروه تجربی حضور داشتند، تغییر معناداری پیدا نکرد، درحالی که ایـن متغیرهـا، در آزمـودنی هـای گـروه کنترل ، پس از سپری شدن ٨ هفته و بدون شرکت در فعالیت ورزشی خاصی ، افزایش معناداری نشان داد.
به طوری که محققانی چـون الیـاکیم و همکـاران (١٩٩٨)، فلسـینگ و همکـاران (١٩٩٢)، مرندی ٢ و همکاران (١٣٨٥) و وال و همکاران (٢٠١١)، اعلام کردند که متعاقب یک دورة تمرینی چند چند هفته ای ، افزایش چشمگیری درمیانگین سرمی GHBP و IGFBPS مشـاهده شـده اسـت کـه مـی توانـد سازش پذیری با تمرین را در این افراد بازگو کرده و نیاز کمتر به مقادیر GH و ١-IGF را توجیح کند (٢٤، ١٤، ١٢، ٥).