چکیده:
در اﻟﻬﻴﺎت اﺳﻼﻣﻲ، راﺑﻄﻪ ﻣﻌﻨﻮﻳﺖ و ﺳﻼﻣﺖ ﺑﻪ ﻧﺤﻮی ﻛﺎﻣﻞ ﻣﻀﺒﻮط و ﻣﺜﺒﻮت ﺷﺪهاﺳﺖ. ﻫﺪف ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺮرﺳﻲ ﻣﻌﻨﻮﻳﺖ از ﻣﻘﻮﻣﺎت ﻣﻔﻬﻮﻣﻲ ﺳﻼﻣﺖ اﺳﺖ. ﺗﻔﺤﺺ درﻗﺮآن ﻣﺠﻴﺪ و ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻨﺎﺑﻊ اﺳﻼﻣﻲ ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﻣﻌﻨﻮﻳﺖ در اﻟﻬﻴﺎت اﺳﻼﻣﻲ ﻋﺒﺎرتاﺳﺖ از ﻣﻌﺮﻓﺖ و اﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﻏﻴﺐ و ﺗﺒﻴﻴﻦ ﺗﻮﺣﻴﺪی از ﻧﻈﺎم ﻫﺴﺘﻲ و ﻣﺒﺘﻨﻲ ﺳﺎﺧﺘﻦ اﻋﻤﺎلﺟﻮارﺣﻲ و ﺟﻮاﻧﺤﻲ ﺑﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﭘﺎﻳﻪ و ﺑﻨﻴﺎن. ﻣﻌﻨﻮﻳﺖ در اﻟﻬﻴﺎت اﺳﻼﻣﻲ ﮔﻮﻫﺮ اﺻﻠﻲدﻳﻨﺪاری اﺳﺖ و ﺻﺮف ﺗﻘﻴﺪ و ﻋﻤﻞ ﺑﻪ اﺣﻜﺎم ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻳﺎ ﺗﻘﻴﺪ ﺑﻪ اﻋﻤﺎل اﺧﻼﻗﻲ ﻧﻴﺴﺖ.اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻮﻳﺖ زﻳﺮﺑﻨﺎی ﻋﺒﺎدات و اﺧﻼﻗﻴﺎت اﺳﺖ. ﺑﺮاﺳﺎس ﻣﻌﺮﻓﺖ اﺳﻼﻣﻲ، ﻣﻌﻨﻮﻳﺖ ﭘﺎﻳﻪ ﺳﻼﻣﺘﻲ ﺟﺴﻢ و روح اﺳﺖ.
خلاصه ماشینی:
"ﺳﻮره اﻟﺠﺎﺛﻴﻪ، آﻳﻪ 32: »أ ف رأ یت من اتخذ إله ه هوا ه و أضل ه الل ه علی ع لم و خ تم علی سمعه و ق لبه و جعل علی بصره غشاوة فمن یهدیه من بعد الل ه أ فلا تذکرون؛ ﭘﺲ آﻳﺎ دﻳﺪی ﻛﺴﻲ را ﻛﻪ ﻫﻮس ﺧﻮﻳﺶ را ﻣﻌﺒﻮد ﺧﻮد ﻗﺮار داده و ﺧﺪا او را داﻧﺴﺘﻪ، ﮔﻤﺮاه ﮔﺮداﻧﻴﺪه و ﺑﺮ ﮔﻮش او و دﻟﺶ ﻣﻬﺮ زده و ﺑﺮ دﻳﺪهاش ﭘﺮده ﻧﻬﺎده اﺳﺖ؟ آﻳﺎ ﭘﺲ از ﺧﺪا ﭼﻪ ﻛﺴﻲ او را ﻫﺪاﻳﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد؟ آﻳﺎ ﭘﻨﺪ ﻧﻤﻲﮔﻴﺮﻳﺪ؟« 55 / ﻓﺼﻠﻨﺎﻣﻪ اﺧﻼق ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺳﺎل ﭼﻬﺎرم، ﺷﻤﺎره ﭼﻬﺎردﻫﻢ، زﻣﺴﺘﺎن 9831 ﻣﻮﻟﻮی ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ: زﻳﻦ رﺳﻦ ﻗﻮﻣﻲ درون ﭼﻪ ﺷﺪﻧﺪ زان ﻛﻪ از ﻗﺮآن ﺑﺴﻲ ﮔﻤﺮه ﺷﺪﻧﺪ ﭼﻮن ﺗﻮ را ﺳﻮدای ﺳﺮ ﺑﺎﻻ ﻧﺒﻮد ﻣﺮ رﺳﺎن را ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺮﻣﻲ ای ﻋﻨﻮد در ﻧﻠﻐـﺰی ور رﺳـﻲ در ﻣﻨﺘﻬـﺎ از ﺧـﺪا ﻣﻲﺧﻮاه ﺗﺎ زن ﻧﻜﺘـﻪﻫﺎ ﻣﻮﻟﻮی ﻗﺮآن را ﺑﻪ رﻳﺴﻤﺎن ﺗﺸﺒﻴﻪ ﻛﺮده ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻲ ﺑﺎ آن ﺑﻪ ﺗﻪ ﭼﺎه ﻣﻲروﻧﺪ و ﺑﺮﺧﻲ ﺑﺎ ﺗﻤﺴﻚ ﺑﻪ آن از ﭼﺎه ﺿﻼﻟﺖ ﺑﺎﻻ ﻣﻲآﻳﻨﺪ.
ﺧﺪاوﻧﺪ در ﭼﺎه دﻧﻴﺎ، اﻳﻦ ﺣﺒﻞ و ﻋﺮوة اﺳﺘﻮار را ﺑﺮای ﻛﺴﺎﻧﻲ آوﻳﺨﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻤﻲﺧﻮاﻫﻨﺪ در آن ﭼﺎه ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ و ﻣﻲﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺧﻮد را ﺑﺎﻻ ﺑﻜﺸﻨﺪ وﮔﺮﻧﻪ ﻣﻲﺗﻮان ﺑﺎ دﺳﺘﺎوﻳﺰی ﺑﻪ ﻗﺮآن و ﺗﺄوﻳﻞ ﻧﺎﺻﻮاب آن، راﻫﻲ ﺑﺮای ﺳﻘﻮط و ﻫﺒﻮط و ﺗﻨﺰل ﺟﺴﺖ، ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ در ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﻠﻞ و ﻧﺤﻞ دﻳﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ؛ ﭼﻪ ﺑﺴﺎ، ﻋﻘﺎﻳﺪ و ﻣﺬاﻫﺒﻲ ﻛﻪ 65 / ﻓﺼﻠﻨﺎﻣﻪ اﺧﻼق ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺳﺎل ﭼﻬﺎرم، ﺷﻤﺎره ﭼﻬﺎردﻫﻢ، زﻣﺴﺘﺎن 9831 ﭘﺎﻳﻪ و ﻣﺎﻳﻪ اﺻﻠﻲ ﮔﻤﺮاﻫﻴﺸﺎن، رﻳﺸﻪ در ﻗﺮآن دارد و ﺗﻔﺎﺳﻴﺮ ﺑﻪ رأی و ﺗﺄوﻳﻞﻫﺎی ﻧﺎﺻﻮاب و ﺧﻮدﻣﺤﻮراﻧﻪ ﺻﺎﺣﺒﺎن آﻧﻬﺎ از آن ﻛﺘﺎب ﻫﺪاﻳﺖ، ﻣﻮﺟﺐ ﺿﻼﻟﺖ ﺷﺪه اﺳﺖ.
ﺳﻴﺪ ﻣﺼﻄﻔﻲ ﻣﺤﻘﻖ داﻣﺎد 26 / ﻓﺼﻠﻨﺎﻣﻪ اﺧﻼق ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺳﺎل ﭼﻬﺎرم، ﺷﻤﺎره ﭼﻬﺎردﻫﻢ، زﻣﺴﺘﺎن 9831 ﻧﺘﻴﺠﻪ اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﺪف ﺑﺮرﺳﻲ ﻣﻌﻨﻮﻳﺖ و ﻣﻘﻮﻣﺎت آن در ﺳﻼﻣﺖ اﻧﺠﺎم ﮔﺮدﻳﺪ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﻣﻌﻨﻮﻳﺖ در اﻟﻬﻴﺎت اﺳﻼﻣﻲ ﮔﻮﻫﺮ اﺻﻠﻲ دﻳﻨﺪاری اﺳﺖ و ﺻﺮف ﺗﻘﻴﺪ و ﻋﻤﻞ ﺑﻪ اﺣﻜﺎم ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻳﺎ ﺗﻘﻴﺪ ﺑﻪ اﻋﻤﺎل اﺧﻼﻗﻲ ﻧﻴﺴﺖ."