چکیده:
نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در ایران نقطه عطفی در نقش رسانه تلویزیون در تبلیغـات انتخاباتی بود. به نظر می رسد مصاحبه ها و فیلم های تبلیغاتی نامزدهـای انتخابـات و منـاظرههـای تلویزیونی میان چهرههای سیاسی طرفدار آنها نقش بسیار مهمی در چگونگی برداشت بیننـدگان از هریک از نامزدها داشت و در نهایت بر چگونگی رای دادن آنها تاثیرگذار بود. در ایـن مقالـه بـا بهرهگیری از دادههای چند پژوهش ، ازجمله یافته های به دست آمده از مصاحبه هـای کیفـی کـه از سوی نویسنده در ماههای پس از پیروزی آقای احمدینژاد با مردم صورت گرفت ، نقـش سـیمای جمهوری اسلامی در شکل گیری رفتار رایدهی مردم مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفته است . نتایج به دست آمده نشان می دهد که تلویزیون، دسـت کـم در انتخابـات ریاسـت جمهـوری نهـم ، اصلی ترین منبع کسب اطلاعات مردم درباره نامزدهای انتخابات بوده است .
خلاصه ماشینی:
اقناع مخاطبان به ترجیح یک حزب یا فرد، به حـزب یـا فـرد دیگـر، بـر حـسب جهت گیری پیامهای رسانه ای و تلاش آگاهانه مسئولان تبلیغـات انتخابـاتی احـزاب یـا نامزدهای انتخابات نخستین رویکردهای نظری که درباره تأثیر رسانه ها بر دیدگاهها و رفتارهای سیاسـی شهروندان شکل گرفتند، تأکید زیادی بر تأثیر مستقیم پیامهای سیاسی رسانه های جمعی بر مخاطبان داشتند اما به تدریج از سال ١٩٤٠، پژوهشگران متوجه نقش خود مخاطبـان در چگونگی دریافت اطلاعات از رسانه ها و پردازش این اطلاعات شدند و در برداشت متعارف از قدرت مطبوعات تجدیدنظر کردند.
مککـومبز و شاو٤ (١٩٧٢) در مطالعاتی که درباره نقش رسـانه هـا در مبـارزه انتخابـاتی بـه عمـل آوردند، نشان دادند آنچه در نظر رأیدهندگان، مهم ترین موضوعها برای تـصمیم گیـری درباره نامزدهای انتخابات تلقی مـی شـود، کـم وبـیش همـان موضـوعهـایی اسـت کـه رسانه های جمعی برجسته سـازی کـردهانـد.
از هنگـامی کـه بـه نظـر رسید بیشتر شهروندان امریکایی (و تـا حـدودی اروپـایی ) رأی خـود را نـه بـر مبنـای تعلقات حزبی بلکه بر پایه مواضع نامزدها درباره موضـوعات مهـم از نظـر سیاسـی بـه صندوق می ریزند، پژوهش هایی که در پرتو نظریه برجسته سـازی صـورت مـی گرفتنـد، اهمیت ویژهای یافتند زیرا توجه پژوهشگر را بـه کـارکرد رسـانه هـا در چگـونگی جـا انداختن موضوعات اصلی در رقابت انتخاباتی معطوف می کردند.
مطالعاتی که در برجسته سازی صورت گرفته اند، نشان می دهنـد تماشـای اخبـار تلویزیـونی بـه طـور معمول پیش بینی کننده موضوعاتی است که رأیدهندگان مهم تلقی می کنند همچنـان کـه به شناخت مواضع هر نامزد درباره موضوعهای مختلـف کمـک مـی کنـد هرچنـد تـأثیر تبلیغات انتخاباتی تلویزیونی بر مخاطبان از یک انتخابات بـه انتخابـات دیگـر متفـاوت است (ویور ١، ١٩٩٦).
Political Information Processing, in Shanto Iyengar and William McGuire (eds.