چکیده:
از آﻧﺠﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ﻃﺐ ﺟﺪﻳﺪ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﺮز دﻗﻴﻘﻲ ﺑﻴﻦ ﻣﺮگ و زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻪ ﭼﺎﻟﺸﻲ ﻣﻬﻢﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ، ﺑﻪ دﻧﺒﺎل آن ﺣﻘﻮق و ﻗﻮاﻧﻴﻦ اﻧﺴﺎﻧﻲ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ، ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺪاوم ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ وﺑﺮرﺳﻲ ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ. ﺟﻮاﻣﻊ ﻋﻠﻤﻲ و ﭘﻴﺸﺮو ﻣﻮﻇﻒ ﺑﻪ ﺗﺪوﻳﻦ و ﺗﺮوﻳﺞ اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎﻳﻲﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺸﺮی را ﺑﺮای ﺣﻔﻆ ﻛﺮاﻣﺖ و ﺷﺄن اﻓﺮاد ﺣﺘﻲ در ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﺮگ و اﺣﺘﻀﺎرﻳﺎری ﻛﻨﺪ. ﺑﺎ رﺷﺪ و ﺗﻮﺳﻌﻪ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﺑﺸﺮ، ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺣﻴﺎت و زﻳﺴﺘﻦ، از ﺗﻮان ﻓﺮد ﺑﺮای رﻓﻊﻧﻴﺎزﻫﺎی اوﻟﻴﻪ و ﺳﻄﺢ زﻳﺴﺘﻲ ﺧﻮد، ﺑﻪ ﺑﺮﺧﻮرداری از ﺳﻄﺢ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻟﻲ از ﻛﻴﻔﻴﺖ زﻧﺪﮔﻲو ﺳﻄﻮح رواﻧﻲ و اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﺳﻮق ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﻟﺬا ﺿﺮوری ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ ﻛﻪاراﺋﻪ ﺧﺪﻣﺎت ﺑﻬﺪاﺷﺘﻲ و ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻧﻴﺰ ﻣﻮرد ﺑﺎز ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪن ﺑﻪزﻧﺪﮔﻲ، ﻣﺘﺒﺎدر ﻛﻨﻨﺪه اﻳﻔﺎی وﻇﻴﻔﻪ و ﻧﻘﺶ ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﺑﻠﻜﻪ اﺣﺘﺮام ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻴﻤﺎردر راﺳﺘﺎی ﺧﺎﺗﻤﻪ زﻧﺪﮔﻲاش ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻮﻋﻲ ﺧﺪﻣﺎت ﺧﻄﻴﺮ ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ وﻣﺪاﻗﻪ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد. در اﻳﻦ راﺳﺘﺎ ﻻزم اﺳﺖ »دﺳﺘﻮر ﻋﺪم اﺣﻴﺎ« ﻣﻮرد ﺑﺎزﺑﻴﻨﻲ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد و ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ اﻧﺘﺨﺎب اﺧﻼﻗﻲ در ﺧﺪﻣﺎت ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎران ﺗﻠﻘﻲ ﺷﻮد.
خلاصه ماشینی:
" اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﺎ را ﺑﺎ ﭘﺮﺳﺶﻫﺎﻳﻲ در زﻣﻴﻨﻪ اﺣﻴﺎی ﺑﻴﻤﺎران ﻣﻮاﺟﻪ ﻣﻲﺳﺎزد ﻛﻪ ﻣﻠﺰم ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮﻳﻲ آﻧﻬﺎ ﻫﺴﺘﻴﻢ از ﺟﻤﻠﻪ اﻳﻦ ﻛﻪ: ﭼﻪ زﻣﺎﻧﻲ ﺑﺎﻳﺪ اﺣﻴﺎ ﺻﻮرت ﮔﻴﺮد؟ ﭼﻪ زﻣﺎﻧﻲ ﺑﺎﻳﺪ از اﺣﻴﺎ اﻣﺘﻨﺎع ﻧﻤﻮد؟ ﭼﻪ اﺣﻴﺎﻳﻲ ﺑﻴﻬﻮده اﺳﺖ؟ و ﭼﻪ ﻛﺴﺎﻧﻲ اﺟﺎزه ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮی در ﻣﻮرد ﺷﺮوع، اداﻣﻪ و ﺧﺘﻢ اﺣﻴﺎ را دارﻧﺪ؟ اﻓﺸﻴﻦ ﻓﺮﻫﺎﻧﭽﻲ، زﻫﺮه رﺣﻴﻤﻲ، ﻣﻴﺴﻮر ﺑﻌﻠﺒﻜﻲ اﺣﻴﺎ و ﻋﺪم اﺣﻴﺎ ﻋﻤﻠﻴﺎت اﺣﻴﺎ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺗﻜﻨﻴﻚﻫﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮای ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪن ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ارﮔﺎنﻫﺎی ﺣﻴﺎﺗﻲ ﻗﻠﺐ، رﻳﻪ و ﻣﻐﺰ ﺑﺎ ﻫﺪف ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪن و ﺣﻔﻆ ﺣﻴﺎت ﻓﺮد ﺻﻮرت ﻣﻲﮔﻴﺮد و ﺑﻪ دو ﺑﺨﺶ اﺣﻴﺎی ﭘﺎﻳﻪ و اﺣﻴﺎی ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻪ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻲﺷﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺷﺎﻳﻊ ﺑﺮای ﺑﻴﻤﺎران در ﺣﺎل ﻣﺮگ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮد.
از ﺳﻮﻳﻲ دﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﻜﻞ ﻧﻮع راﺑﻄﻪ ﭘﺰﺷﻚ ﺑﺎ ﺑﻴﻤﺎر و ﺧﺎرج ﺷﺪن از 121 / ﻓﺼﻠﻨﺎﻣﻪ اﺧﻼق ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺳﺎل ﭘﻨﺠﻢ، ﺷﻤﺎره ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ، ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن 0931 ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﭘﺪرﺳﺎﻻراﻧﻪ، ﻳﻜﻲ از وﻇﺎﻳﻒ ﺧﻄﻴﺮ ﭘﺰﺷﻜﺎن اﻳﻨﺴﺖ ﻛﻪ اﻃﻼﻋﺎت ﻛﺎﻓﻲ را در ﻣﻮرد ﺷﺮاﻳﻂ ﺑﻴﻤﺎر در اﺧﺘﻴﺎر وی ﻗﺮار دﻫﻨﺪ ﺗﺎ وی ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ وﺿﻌﻴﺖ ﺧﻮد ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ را در راﺳﺘﺎی داﺷﺘﻦ ﻳﻚ زﻧﺪﮔﻲ ﺑﺎ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﺑﺮای ﺧﻮﻳﺶ ﺑﮕﻴﺮد.
ﺳﺎل ﭘﻨﺠﻢ، ﺷﻤﺎره ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ، ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن 0931 221 / ﻓﺼﻠﻨﺎﻣﻪ اﺧﻼق ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺑﺤﺚ: در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ دﺳﺘﻮر ﻋﺪم اﺣﻴﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺷﺎﻳﻊ در ﻛﺸﻮرﻫﺎی اروﭘﺎﻳﻲ و آﻣﺮﻳﻜﺎﺋﻲ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﻲﮔﻴﺮد وﻟﻲ در اﻳﺮان اﺟﺮای اﻳﻦ دﺳﺘﻮر ﺑﺎ ﻣﺸﻜﻼت ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ و اﺧﻼﻗﻲ روﺑﺮو ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.
از ﺳﻮی دﻳﮕﺮ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻣﻲﮔﺮدد، ﻓﺮاﻳﻨﺪ ﺑﺮرﺳﻲ ﺻﻼﺣﻴﺖ ﺑﻴﻤﺎران، ﺗﺼﻤﻴﻢﮔﻴﺮی ﺗﻮﺳﻂ ﻓﺮد ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ، اﺧﺬ رﺿﺎﻳﺖ ﺑﻴﻤﺎران و ﻧﻘﺶ ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ در ﻣﺮاﻛﺰ اراﺋﻪ ﺗﺤﻘﻖ ﺟﺎﻳﮕﺎه دﺳﺘﻮراﻟﻌﻤﻞ ﻋﺪم اﺣﻴﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﻧﺘﺨﺎﺑﻲ اﺧﻼﻗﻲ در ﺧﺪﻣﺎت ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺧﺪﻣﺎت ﺑﻬﺪاﺷﺘﻲ و درﻣﺎﻧﻲ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻛﺎﻓﻲ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد."