چکیده:
ﻣﻘﺪﻣﻪ: ﺑﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪه اﺛﺮ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺗﻠﻮﻣﺮ- ﺗﻠﻮﻣﺮاز در اﻓﺰاﻳﺶ ﻃﻮل ﻋﻤﺮ ﺳﻠﻮلﻫﺎ و درﻣﺪلﻫﺎی آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﻲ اﻳﻦ ﻓﺮﺿﻴﻪ ﻣﻄﺮح ﺷﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﻳﻦ ﺳﻴﺴﺘﻢ، ازﭘﻴﺮ ﺷﺪن ﺳﻠﻮلﻫﺎ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی و ﺑﻪ ﺗﺒﻊ آن اﻓﺰاﻳﺶ ﻃﻮل ﻋﻤﺮ را ﻣﺤﻘﻖ ﻛﺮد اﻣﺎ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺴﻴﺎر ﭘﻴﭽﻴﺪهای را ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻣﻲآورد.ﻣﻮاد و روشﻫﺎ: ﺗﻐﻴﻴﺮ در اﻟﮕﻮی وﻗﻮع ﭘﻴﺮی و ﺑﻪ ﺗﺒﻊ آن ﻣﺮگ، ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻫﺮم ﺟﻤﻌﻴﺘﻲرا ﺑﻪ دﻧﺒﺎل آورده، ﺿﺮورت ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺳﺎزی ﺧﺎﺻﻲ را در ﺑﻮدﺟﻪﻫﺎی ﺑﻬﺪاﺷﺘﻲ، ﺗﺨﺼﻴﺺاﻣﻜﺎﻧﺎت، ﭘﺮورش ﻧﻴﺮوی اﻧﺴﺎﻧﻲ، اراﺋﻪ ﺧﺪﻣﺎت و ﻣﺮاﻗﺒﺖﻫﺎ و ...اﻳﺠﺎب ﻧﻤﻮده و ﺑﺮوزﭘﻴﺮی در اﻓﺮاد ﺟﺎﻣﻌﻪ در ﺻﻮرت ﻋﺪم وﻗﻮع ﻣﺮگ ﺑﺪﻧﺒﺎل آن، ﺗﺒﻌﺎت وﺳﻴﻌﻲ را در ﭘﻲدارد و ﻛﻞ ﻧﻈﺎم اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ، اﻗﺘﺼﺎدی و ارزﺷﻲ ﺣﺎﻣﻌﻪ را ﺑﻪ ﺻﻮرت وﺳﻴﻊ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺧﻮد ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﺪ.1- ﻣﺮﻛﺰ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﻓﻠﺴﻔﻪ و ﺗﺎرﻳﺦ داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﺒﺮﻳﺰ، داﻧﺸﻴﺎر ﻣﺮﻛﺰ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﺑﻴﻮﺗﻜﻨﻮﻟﻮژیداﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﺒﺮﻳﺰ، ﻋﻀﻮ ﺷﻮرای ﭘﮋوﻫﺸﻲ ﻣﺮﻛﺰ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﺣﻘﻮق و اﺧﻼق ﭘﺰﺷﻜﻲ داﻧﺸﮕﺎه Email: Kazemi1338@Gmail.com ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺷﻬﻴﺪ ﺑﻬﺸﺘﻲ)ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ﻣﺴﺆول( 261 / ﻓﺼﻠﻨﺎﻣﻪ اﺧﻼق ﭘﺰﺷﻜﻲﺳﺎل ﺷﺸﻢ، ﺷﻤﺎره ﻧﻮزدﻫﻢ، ﺑﻬﺎر 1931ﻳﺎﻓﺘﻪﻫﺎ: وﻗﻮع ﭘﻴﺮی و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل آن وﻗﻮع ﻣﺮگ، ﻧﻘﺶ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪهای در زﻧﺪﮔﻲ ودر ﺗﻨﻈﻴﻢ رواﺑﻂ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی اﻋﻢ آن ﺗﻮزﻳﻊ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻗﺪرت و ﺛﺮوت اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ اﻳﻔﺎﻛﺮده اﺳﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ اﻓﺰاﻳﺶ ﻏﻴﺮﻣﻌﻤﻮل ﻃﻮل ﻋﻤﺮ، ﻣﺠﻤﻮع رواﺑﻂ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ را ﺑﻪ ﭼﺎرﭼﻮبﻫﺎی ﺟﺪﻳﺪ و ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪای ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ.ﻧﺘﻴﺠﻪﮔﻴﺮی: اﻛﻨﻮن ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲﻫﺎی وﻳﮋهای در داﻧﺶ ﭘﺰﺷﻜﻲ و ﻋﻠﻮم ﭘﻴﺮاﻣﻮﻧﻲ آن ﺑﺮایاﻓﺰاﻳﺶ ﻃﻮل ﻋﻤﺮ وﺟﻮد دارد اﻣﺎ ﻧﮕﺮاﻧﻲﻫﺎی ﻫﺰار ﺗﻮ و ﭼﻨﺪ ﻻﻳﻪای ﻧﻴﺰ در ﻣﻮرد ﻣﺴﺎﻳﻞﻣﺎﺑﻌﺪ اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻌﻨﻲ دار ﻃﻮل ﻋﻤﺮ ﻣﺜﻼ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﮔﺮوه ﺑﺮﺧﻮردار از ﻃﻮل ﻋﻤﺮﻫﺎی ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ دﺳﺘﻜﺎری ﻣﻮﻟﻜﻮﻻر ﻃﻮل ﻋﻤﺮ ﺑﺸﺮ و ﭼﺎﻟﺶﻫﺎی اﺧﻼﻗﻲ آن ﻳﻚ ﻧﻮع ﺧﺎص و اﺣﻴﺎﻧﺎ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ و ﻣﺎﻓﻮق اﻧﺴﺎن ﻣﻄﺮح ﻣﻲﻛﻨﺪ.
خلاصه ماشینی:
" ﺑﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪه اﺛﺮ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺗﻠﻮﻣﺮ- ﺗﻠﻮﻣﺮاز در اﻓﺰاﻳﺶ ﻃﻮل ﻋﻤﺮ ﺳﻠﻮلﻫﺎ و ﻧﻴﺰ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺑﺮوز ﺳﺮﻳﻊ آﺛﺎر ﭘﻴﺮی در ﻣﺪلﻫﺎی آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﻠﻮلﻫﺎی ﻣﺨﻤﺮی، ﻣﮕﺲ ﺳﺮﻛﻪ و ﻣﻮشﻫﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﭘﺴﺘﺎﻧﺪار ﻣﺪل آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﻲ دارای ﺗﺸﺎﺑﻬﺎت ﻋﺒﺪاﻟﺤﺴﻦ ﻛﺎﻇﻤﻲ، ﻣﺼﻄﻔﻲ ﻛﺎﻇﻤﻲ، ﻧﺠﺎت ﻓﻴﺾ اﻟﻠﻬﻲ، ﺻﺪﻳﺎر ﻋﻄﺎﻟﻮ رﺿﺎ ﻣﺴﻌﻮدی ﻓﺮ، ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺴﻌﻮدی ﻧﻴﺎ، ﻣﺤﻤﻮد ﻋﺒﺎﺳﻲ، ﻣﻬﺮ زاد ﻛﻴﺎﻧﻲ ژﻧﺘﻴﻜﻲ ﻓﺮاوان ﺑﺎ ژﻧﻮم اﻧﺴﺎن، اﻳﻦ ﻓﺮﺿﻴﻪ ﻣﻄﺮح ﺷﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻨﺎﺳﺐ از اﻳﻦ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺣﻴﺎﺗﻲ اﺳﺎﺳﻲ در ﭘﻴﻜﺮ ﺟﺎﻧﺪاران و از ﺟﻤﻠﻪ اﻧﺴﺎن، از ﭘﻴﺮ ﺷﺪن ﺳﻠﻮلﻫﺎ و ﺑﻪ ﺗﺒﻊ آن اﻓﺰاﻳﺶ ﻃﻮل ﻋﻤﺮ ﺗﺎ ﺣﺪی ﻣﻌﻨﻲدار و ﺑﺴﻴﺎر ﻃﻮﻻﻧﻲ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮد و ﺑﺮﻣﺒﻨﺎی اﻳﻦ ﻓﺮﺿﻴﻪ ﺗﻼشﻫﺎ و ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﺑﺴﻴﺎر داﻣﻨﻪ دار و ﻋﻤﻴﻘﻲ در ﻣﺤﺎﻓﻞ و ﻣﺠﺎﻣﻊ ﻋﻠﻤﻲ و ﭘﮋوﻫﺸﻲ ﺟﺮﻳﺎن دارد ﺑﻪ ﻃﻮری ﻛﻪ از ﻋﻤﻠﻜﺮد اﻳﻦ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان »آﻧﺰﻳﻢ ﺟﻮان ﻛﻨﻨﺪه« و »آﺑﺸﺎر ﺟﻮاﻧﻲ ﺳﻠﻮل« ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ در ﻣﺠﺎﻣﻊ ﻋﻠﻤﻲ، ﺑﻠﻜﻪ ﺣﺘﻲ در ﻣﺠﺎﻣﻊ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﻧﻴﺰ ﻳﺎد ﻣﻲﮔﺮدد و ﻫﻢ اﻛﻨﻮن در ﭘﺎﻳﮕﺎهﻫﺎی ﻋﻠﻤﻲ ﻣﻌﺘﺒﺮ و ﻋﻤﺪهای ﻣﺎﻧﻨﺪ PubMedﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﻣﻨﺒﻊ ﻋﻠﻤﻲ ﺟﻬﺎﻧﻲ، ﻫﺰاران ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻛﻠﻴﺪ واژهﻫﺎﻳﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ aging, telomeraseﻗﺎﺑﻞ دﺳﺘﺮس ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ )61-51(."