چکیده:
بدون شک، فهم و معرفت عمیق روایات نبوی و ائمه اطهار(ع) نقش مهمی در آگاهی بر
فهم دین و شریعت اسلام دارد؛لکن فهم برخی از آن روایات به ظاهر ناسازگار با یکدیگر
و یا دستخوش تحریف و یا تصنیف مشکل است.به استناد کلام ائمه اطهار(ع)، این گروه از
روایات، میباید بر یکدیگر تطبیق شوند.بدین جهت تردیدی نیست که تطبیق و عرضه آنها
بر یکدیگر امری ضروریو لازم باشد تا به تبیین هم بپردازند و روابط آنها از جهت
تخصیص و یا نسخ و بیان محکم و متشابه معین گردد و یا روایات مجعول و نادرست آنها
آشکار شود.در این پژوهش به تبیین روایات تطبیق و چگونگی عرضه و تطبیق آنها بر یکدیگر
پرداخته شده و بیان شده است که روایات ناسازگار و مبهم، نخست، میباید قرآن و سپس
بر یکدیگر عرضه و تطبیق گردند تا فهم و مقصود از آن روایات و یا درستی و یا نادرستی
آنها معین گردد روشن است که تطبیق و عرضه برای همه حدیث پژوهان ممکن بوده و هست و
سودمندیهای فراوان ازآن حاصل شده است.
خلاصه ماشینی:
"بدین جهت، سنت که به حکم روایات تطبیق و عرضه، معیار عرضه است، میباید از هرگونه تزلزلی به دور باشد و در اعتبار آن حداقل در نزد هر مذهب، اعم از شیعه و سنی، شکی نباشد؛ گرچه سنتهایی که مورد تأیید هر دو فرقه است، از اهمیت بیشتری برخوردار است و طبیعی است که سنتهایی که از طریق عامه نقل شده و از راویان ثقه برخوردارند، میتوانند ملاک ارزیابی روایاتی باشند که از طریق شیعه نقل میشود و به نظر میرسد که مقصود امامان معصوم(ع)از تطبیق و عرضه حدیث خودشان بر سنت نبوی، شامل عرضه احادیث آنها بر سنت نبوی نیز میباشد که از طریق عامه رسیده و قابل اعتماد است تا ابهام و درستی و یا نادرستی هر حدیثی روشن گردد؛ همچنان که عکس آن نیز متصور است؛یعنی اهل سنت نیز میتوانند روایات مبهم و مشکوک خود را بر روایاتی که از طریق معتبر شیعه رسیده، تطبیق نمایند."