خلاصه ماشینی:
"وی در صفحهی 75 همین کتاب چنین میگوید: «در مورد تشیع، شاید بیش از هر عالم معنوی دیگر، شرط لازم برای ورود به این مذهب و آزمودن روح آن، مهمان معنوی آن بودن است.
» با مطالعهی این کتاب این ندا در گوشمان مدام زمزمه میشود که آنچه از عرفان و فلسفهی اسلامی به ما رسیده جز در بستر تشیع امکان ظهور نمییافته است؛ لذا نویسنده در مقدمهی کتاب اذعان میکند که در همهی نوشتههایش میخواهد بگوید مذهب تشیع، «حرم طریقت باطنی» اسلام است؛ و شاید از همینجا مراد و منظور از عنوان «اسلام ایرانی» روشن گردد: اسلام آنگونه که بر ضمیر ایرانی پدیدار شده است.
به هر حال هانری کربن در مقدمهی این کتاب بهصورت کاملا شفاف موضع خود را روشن میکند و میگوید: «در این کتاب علیه "اصالت تاریخ" موضع خواهم گرفت و حتی ممکن است موضع من نوعی "تاریخستیزی" را به ذهن خواننده القا کند."