چکیده:
بحث هنر شهری متوجه عرصه های عمومی شهر است؛ صحنه هایی که جریان زندگی شهری در آن به وقوع می پیوندد نه تنها جنبه های کالبدی متناظر با آن همچون عبور و مرور و حمل و نقل را مدنظر قرار می دهد، بلکه جایی است که مکث اتفاق می افتد و زندگی شهری به نمایش درمی آید. این عرصه ها با مقیاس های متفاوت در پهنه های شهری وجود دارد و بسته به میزان ارزششان نیز متغیر است. در دهه های اخیر با کاهش جریان زندگی در عرصه های شهری مواجه بوده ایم به طوری که این عرصه ها تقریبا متروک شده اند. تنها در دهه حاضر شاهد رونق این جریان هستیم. آن هم به علت وجود تقاضاست. عرصه های عمومی شهر به تبعیت از تقاضای جامعه شهری پدید می آید. صرف حضور کالبد، موجد جریان زندگی شهری نخواهد شد. زندگی شهری از جنس «کیفیت» است. سکونت در شهر از جنس کمی ولی حیات مدنی امری کیفی است و باید با معیارهای کیفی آن را ارزیابی کرد. با این حال در توسعه شهری پنج دهه اخیر شهرها عموما مبتنی بر معیارهای کمی برنامه ریزی شهری بوده است. گویا موضوع کیفیت در برنامه ریزی شهری جایی ندارد. صرفا حضور یک برنامه ریزی خوب در مقابل برنامه ریزی بد یا توسعه شهری مبتنی بر برنامه ریزی معقول در مقابل توسعه بی برنامه نمی تواند کیفیت ایجاد کند.
خلاصه ماشینی:
"هنر شهری، تبلور کیفیت در صورت شهر سید محمد بهشتی/ کارشناس ارشد معماری/ عضو هیئت علمی مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری بحث هنر شهری متوجه عرصه‌‌های عمومی شهر است؛ صحنه‌‌هایی که جریان زندگی شهری در آن به وقوع می‌‌پیوندد نه تنها جنبه‌‌های کالبدی متناظر با آن همچون عبور و مرور و حمل و نقل را مدنظر قرار می‌دهد، بلکه جایی است که مکث اتفاق می‌‌افتد و زندگی شهری به نمایش درمی‌‌آید.
تمام اسناد موجود از جامع و تفصیلی و سایر طرح‌‌های وابسته، معطوف به مباحث کمی شهر است و وارد حوزه کیفیت نشده و اگر جایی هم نشانه‌‌هایی از توجه کیفی است محصول فشار تمنای مدنیت جامعه به مدیریت شهری است ولی هنوز نهادینه نشده و سازوکار مدیریتی برای آن وجود ندارد.
اقدامات مدیریت شهری زمانی که از مسائل کمی نازل شهر عبور کند باید معطوف به ارتقای کیفیت فضای شهری شود."
(
, 
, 
)
