چکیده:
این تحقیق به منظور بررسی نحوه گذراندن اوقات فراغت و همچنین تعیین رابطه آن با گرایش به بزهکاری در نوجوانان مناطق محروم و حاشیهنشین شهرستان مراغه انجام شد. روش تحقیق پیمایشی و جامعه آماری پژوهش کلیه نوجوانان 13 تا 18 سال محلههای حاشیهنشین و محروم شهرستان مراغه بود. جامعه آماری در حدود 8000 نفر تخمین زده شد که با توجه به جدول مورگان 500 نفر نمونه به روش تصادفی طبقهای انتخاب شدند و توسط پرسشنامه محقق ساخته اوقات فراغت و پرسشنامه بزهکاری مورد بررسی قرار گرفتند. دادهها پس از جمعآوری با شاخصهای آماری توصیفی و روشهای آماری استنباطی و به کمک نرمافزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین فعالیتهای فراغتی سازمانیافته و بزهکاری رابطه معنادار و منفی وجود دارد(01/0P<)، درحالیکه بین فعالیتهای فراغتی غیر سازمانیافته و بزهکاری رابطه معنادار و مثبت وجود دارد(05/0P<).براساس یافته های تحقیق می توان گفت: بهبود در شیوه گذراندن اوقات فراغت و سوق دادن نوجوانان حاشیه شهر به فعالیتهای فراغتی سازمانیافته و توجه مسئولان به ایجاد امکانات تفریحی سالم و خانوادگی، نقش مهمی در کاهش بزهکاری نوجوانان دارد.
خلاصه ماشینی:
"بررسی نحوه گذران اوقات فراغت در بین نوجوانان بزهکار مناطق حاشیه شهر "مراغه" اکبر فریدفتحی 1 داریوش معرفت 2 ، زهرا اعلم 3 تاریخ دریافت:14/08/91 تاریخ پذیرش:23 /12/91 چکیده کلمات کلیدی - کارشناسی ارشد مدیریت ورزش دانشگاه علامه طباطبایی - عضو هیئت علمی دانشگاه مراغه - دانشجوی دکتری مدیریت ورزش دانشگاه ارومیه، عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد رودهن مقدمه یکی از مسایل پیچیده عصر حاضرکه توجه بسیاری از محققان و صاحبنظران را به خود معطوف داشته است، موضوع مجرمین در سنین پایین و نوجوانان بزهکار است .
واگنر 1 و همکاران (2006)، در مطالعه خود نشان دادند که به دلیل فقدان منابع اوقات فراغت برای برخی از گروههای اقلیتی، درگیر شدن جوانان در فعالیتهای اوقات فراغتی سالم محدود شده است.
عمدهتر ین تببین بر پایه نظریه فشار در مورد رابطه اوقات فراغت و بزهکاری این است که به لحاظ -Baron - Walker -Kwon - Leisure boredom theory -Kelly اجتماعی، اوقات فراغت روزانههای قابل قبولی را برای ناکامی که توسط جهان غیر فراغتی تولید شده است، فراهم میسازد.
با توجه به نتایج تحقیق فعالیتهای سازمانیافته فراغتی رابطه منفی با بزهکاری نوجوانان دارند، لذا مسئولانی که به نوعی با امور نوجوانان در مناطق حاشیهنشین شهرها دارند، تا آنجا که میتوانند باید برنامههایی برای افزایش فعالیتهای اجتماعی فراغتی از نوع سازمانیافته تهیه و جوانان و نوجوانان را در این فعالیتها مشارکت دهند.
با توجه به نتایج این تحقیق، پیشنهادهایی به شرح زیر ارایه میگردد: 1- با توجه به اینکه خانواده مهمترین گروهی است که نوجوانان عضو آن میباشند، والدین باید نظارت بیشتری بر نحوه گذران اوقات فراغت فرزندان خویش داشته باشند.
3- عدم توجه مسئولان در فراهم کردن امکانات فراغتی سازمانیافته و مفید در مناطق حاشیهنشین و محروم شهرها باعث شده است که نوجوانان این مناطق بیشتر از دیگر مناطق در معرض آسیبهای زمان فراغت شوند."