چکیده:
این تحقیق با هدف بررسی رابطة خوشبینی و بدبینی با سلامت روان و ابعاد آن (نشانههای بدنی، اضطراب، اختلال در عملکرد اجتماعی و افسردگی) و مقایسة رابطة خوشبینی و بدبینی با سلامت روان در دانشآموزان و دبیران دورة متوسطه اجرا شد. نمونة این تحقیق یک گروه ۲۹۷ نفری، شامل ۲۰۰ دانشآموز دختر و پسر و ۹۷ دبیر زن و مرد از مدارس متوسطه بودند که به روش نمونهگیری تصادفی خوشهای انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرسشنامههای خوشبینی، بدبینی و سلامت عمومی (GHQ۲۸) بود. نتایج نشان داد که بین خوشبینی با سلامت روان رابطة معنادار و بین بدبینی با سلامت روان رابطة معنادار منفی وجود دارد. از بین ابعاد سلامت روان خوشبینی با افسردگی رابطة معنادار و بین بدبینی با همة ابعاد سلامت روان رابطة معنادار وجود دارد. بین دبیران و دانشآموزان در ارتباط خوشبینی با ابعاد سلامت روان، تنها در زمینة افسردگی، و در بدبینی، در اضطراب و افسردگی تفاوت معنادار وجود دارد. در کل، از یافتههای تحقیق میتوان استنباط کرد که خوشبینی به ارتقای سلامت روان کمک میکند؛ در حالی که بدبینی باعث کاهش سلامت روان میشود
خلاصه ماشینی:
"۲. بین خوشبینی و بدبینی با ابعاد سلامت روان (نشانههای بدنی- اضطراب- اختلال در عملکرد اجتماعی – افسردگی ) دانشآموزان و دبیران دورة متوسطة منطقة کوهپایه رابطة معنادار وجود دارد.
۲. نتایج ضرایب همبستگی بین خوشبینی و بدبینی با ابعاد سلامت روان (نشانههای بدنی- اضطراب- اختلال در عملکرد اجتماعی– افسردگی) دانشآموزان و دبیران دورة متوسطة منطقة کوهپایه در جدول ۲ ارائه شده است.
بحث و نتیجهگیری این پژوهش با هدف بررسی رابطة خوشبینی و بدبینی با سلامت روان، در دانشآموزان و دبیران مدارس متوسطة منطقة کوهپایه در سال تحصیلی ۸۹-۸۸ انجام شده است.
۳. نتایج این بررسی نشان داد که بین دانشآموزان دختر و پسر در ارتباط خوشبینی با ابعاد سلامت روان در زمینة افسردگی در سطح (۰۴۹/۰) تفاوت معنادار وجود دارد اما در سایر ابعاد تفاوت معنادار مشاهده نشد (جدول۴-۵).
۴. نتایج این بررسی نشان داد که بین دانشآموزان دختر و پسر در ارتباط بدبینی با ابعاد سلامت روان در زمینة نشانههای بدنی در سطح (۰۲۰/۰) و افسردگی در سطح (۰۰۱/۰) تفاوت معنادار وجود دارد اما در سایر ابعاد تفاوت معنادار مشاهده نشد (جدول۴-۵).
در هر حال، با جمعبندی نهایی پیرامون یافتههای تحقیق حاضر و پژوهشهای مختلف دیگر میتوان به این نتیجه رسید که بین خوشبینی و بدبینی با سلامت روان رابطة معنادار وجود دارد: از یک طرف برای تبیین دقیقتر، پژوهشهای گستردهتری را در ابعاد مختلف طلب میکند و از طرف دیگر لزوم توجه و برنامهریزی برای ایجاد خوشبینی بیشتر و بدبینی کمتر و در نتیجه افزایش سلامت روانی جامعه را برای مسئولان و برنامهریزان اجتناب ناپذیر میکند؛ لذا پیشنهاد میشود: ۱."