چکیده:
هدف: پژوهش حاضر، تاثیر آموزش نظریه ذهن بر ارتقاء همکاری، خویشتنداری و قاطعیت کودکان پسر اتیستیک 12-7 سال شهر تهران را بررسی نموده است. روش: این تحقیق از نوع پژوهشهای تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل همه کودکان پسر اتیستیک 12-7 شهر تهران بود. نمونه شامل 12 کودک اتیستیک بود که با نمونهگیری دردسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهشی، پرسشنامه 38 سوالی نظریه ذهن و پرسشنامه مهارتهای اجتماعی گرشام و الیوت (1990) بود. برای تجزیه و تحلیل دادهها، از روشهای آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون t مستقل و همبسته) استفاده شد. یافتهها: یافتههای پژوهش نشان داد که آموزش، اثر معناداری بر همکاری و خویشتنداری در پس آزمون داشته است. نتیجهگیری: با استناد به دادههای بدست آمده از این پژوهش میتوان نتیجه گرفت که آموزش نظریه ذهن موجب ارتقاء همکاری و خویشتنداری میشود اما قاطعیت را بهبود نمیبخشد.
Objective: This research examined the effectiveness of theory of mind training on improving cooperation، self-control and assertive in autistic boys 7-12 years old in Tehran.
Method: Utilizing an experimental method with pre-post test design and control group، 12 subjects were selected and assigned randomly into experimental and control group. The research tool was 38 Theory of Mind Questionnaire and Gersham and Elliott social skill scale.
Results: t-test analysis indicated that theory of mind training promotes cooperation and self-control but it does not promote assertiveness in -the autistic children.
Conclusion: This study conclu des that theory of mind training may promote cooperation and self-control but cannot promote assertiveness.