چکیده:
پوشیده نیست که دین مبین اسلام به نیاز های جسمی انسان، بی اعتنا نبوده است. احادیث متعدد درباره آداب خوردن، آشامیدن، خوابیدن، خواص خوراکی ها و توصیه های بهداشتی، بر این مطلب دلالت دارند. مدتی است افراد و جریاناتی در تلاش برای ارائه طب اسلامی به عنوان جای گزین پزشکی جدید هستند. ایشان بر این باورند که دین، همه نیازهای بشری را آشکارا پاسخ داده و در نتیجه، از عرصه نظام پزشکی ـ درمانی نیز غفلت نورزیده است. این گروه با این مفروضات در استنباط طب اسلامی از قرآن، روایات معصومان (ع)و کتب پزشکان مسلمان، روش های خاصی را به کار می گیرند. در این مقاله، صحت و سقم مفروضات، استنادها و روش های استنباط این جریانات مورد نقد و بررسی شده است. بدین ترتیب که ابتدا رویکردها و روش های ایشان در تفسیر قرآن نقد گردیده و سپس روش صحیح استفاده از قرآن در علوم پزشکی بیان شده است. آن گاه با گزارش نمونه هایی از سیره پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) در استفاده از طبیب به هنگام بیماری، پندار لزوم اخذ روش درمانی از اسلام نقادی شده است. در ادامه، با بررسی اجمالی اسناد و دلالت احادیث پزشکی، ضعف سندی و دلالت ظنی بخش قابل توجهی از این اخبار آشکار گردیده و سپس روش آزمایش و تجربه برای ارزیابی این احادیث پیشنهاد شده است. در پایان نیز به نقد استناد به تراث اطبای مسلمان در استنباط طب اسلامی پرداخته شده و لزوم دقت در تفکیک طب اسلامی از طب سنتی تذکر داده شده است.
Scholar of Qom Seminary It is clear that the religion of Islam does not ignore the physical needs of people. There are numerous hadiths about the etiquettes of eating، drinking، sleeping، food properties and health advice that prove this claim. People and some events are recently trying to replace Islamic medicine for modern medicine. They believe that religion will openly satisfy all human needs and، as a result، will not ignore the medical-treatment system. Given these assumptions in the Quran، hadith books of the Infallible Imams، and books of Muslim doctors، these groups apply special procedures. In this paper، the author tries to verify assumptions، references and their methods of analysis. He first has a critical view of their approaches and methods of interpretation of the Quran and then describes the correct way to use the Quran in the Medical Sciences. Reporting some examples of the life of the Prophet and his household، i.e. seeing a doctor when sick، he verifies Islamic approach to this issue.Keywords: Islamic Medicine, the Interaction between Islam and Medicine, the Medical Life of Infallible Imams, Medical Hadiths, Medical Narratives
خلاصه ماشینی:
بر همین اساس، ایشان معتقدند روش درمان بیماریهای جسمی را باید از منابع اسلامی جویا شد، نه از دانشمندان غیرمسلمان غربی، چراکه در دین هر آنچه واقعا برای انسان مفید بوده، بیان شده است و علومی که از دین به دست نیامده باشد، یا اصلا علم نیستند و یا بیفایده و بلکه مضر هستند!<FootNote No="410" Text=" برای نمونه، دقت در جملات ذیل که عینا از زبان برخی فعالان منتسب به طب اسلامی است، میتواند روشنکنندة تفکرات ایشان باشد: - دینی که توانایی درمان زخم ساده را ندارد، چگونه ادعا میکند که شما را تا عرش الهی بالا میبرد!
روشن است که اثبات صحت احادیث طبی بر اساس آزمایش، یکی از بهترین روشهای تبلیغ دین اسلام و مذهب تشیع بهویژه در این عصر و دوران است؛ و در مقابل، ارائه بدون ضابطة این روایات، از آن نظر که تبلیغ و دفاع بد، بهترین راه تخریب است، میتواند ضربة جبرانناپذیری را به حقانیت دین اسلام و مذهب تشیع وارد آورد، بهانهای برای تمسخر مقدسات دینی، به دشمنان اسلام بدهد و باعث وهن دین گردد و یا شبهة تعارض علم و دین را تقویت کند.
"/> پس شایسته است برای تفکیک این روش درمانی سنتی از طب برآمده از منابع دینی، آن را طب دوران تمدن اسلامی یا طب سنتی یا طب ایرانی یا حتی طب نیاکان و یا هر اسم دیگری غیر از طب اسلامی بنامیم؛<FootNote No="465" Text=" جالب آنکه امام خمینی( نیز در پاسخ به افرادی که در شروع انقلاب، خواستار توجه به طب اسلامی شده بودند، اصطلاح طب اسلامی را از قول مخاطبان به کار میبرند و در مقابل، از اصطلاح طب سنتی ابوعلی و رازی استفاده میکنند.