خلاصه ماشینی:
»(ص 47،تأکید از این نگارنده) (به تصویر صفحه مراجعه شود) این پاسخ یکی از صیادان مروارید است که فقط دو ماه از سال امکان ارتزاق از دریا را مییابد.
»(ص 47) (به تصویر صفحه مراجعه شود) زندگی مداوم در کنار دریا،چشم دوختن به آب به امید مساعد شدن هوا یا فرارسیدن فصل صید،انتظار کشیدن برای پهلو گرفتن لنجی که مرد خانواده را از سفری چندماهه به روستا بیاورد،سفرهای دورودراز بر آبهای متلاطم و بیکرانه،جستوجوی مروارید در اعماق ناشناخته و مرموز دریا همه و همه باعث ایجاد وهم،ترس و خیال میشود که خود زمینهی مناسب برای بروز بیماریهای روحی و روانی هستند.
در سال 1369 غلام حیدری کتابی به نام نقد و بررسی آثار تقوایی منتشر کرد که در بخشی از مقدمهی تفصیلی آن و نیز در مقالهای روانکاوانه از حسن مرندی به این موضوع پرداخته شده است.
چنانکه اشاره شد در میان مجموع آثار پژوهشی که در این زمینه به زبان فارسی چاپ شده است باید از کتاب اهل هوا بهعنوان جامعترین تحقیق یاد کرد،و در میان آثار داستانی نیز،که از آنها نام بردم،بانوی لیل با توسع بیشتری به این موضوع پرداخته و جریان مداوای بیماری،یا«زیر کردن باد»را که به وسیله«بابازار»یا«مامازار»انجام میگیرد با جزییات توصیف کرده است.
طی این صفحات خواننده با مواردی از قبیل ورود باد به تن بیمار،ابزار آلات موسیقی مجلس(مودندو،کسر،گپ دهل)دورهی حجاب، خون خوردن،شفاعت کردن بیمار و گرو دادن به زار توسط بابازار،استفاده از دارویی به نام گرهکو یا معجون خاص و همچنین اعتقاداتی همچون روشن نکردن سیگار با قلیان اهل هوا و غیره آشنا میشود.