چکیده:
در این مقاله، تجربه کشور در مورد شروع سیاستگذاری و سرمایه گذاری بر روی هفت فناوری کلیدی (ماشین سازی، هوافضا، هسته ای، ژنتیک و زیستی، الکترونیک و مخابرات، نرم افزار و نانو) بررسی می شود و هر فناوری در یک الگوی دو بعدی که براساس تقسیم بندی ماموریت گرا- اشاعه گرا و نیز فشار علم- کشش تقاضا تشکیل شده است قرار می گیرد. سپس تحلیلی ارائه می شود که براین مبنا، نحوه ورود به فناوری های کلیدی بعدی باید چگونه و از کدام نقطه الگوی مزبور صورت پذیرد.
خلاصه ماشینی:
تبیین الگویی برای بررسی تجارب کشور در ورود به فناوریهای کلیدی صابر میرزایی1* 1- معاون مرکز همکاریهای فناوری و نوآوری ریاست جمهوری چکیده در این مقاله، تجربه کشور در مورد شروع سیاستگذاری و سرمایهگذاری بر روی هفت فناوری کلیدی (ماشینسازی، هوافضا، هستهای، ژنتیک و زیستی، الکترونیک و مخابرات، نرمافزار و نانو) بررسی میشود و هر فناوری در یک الگوی دو بعدی که براساس تقسیمبندی مأموریتگرا- اشاعهگرا و نیز فشار علم- کشش تقاضا تشکیل شدهاست قرار میگیرد.
واژگان کلیدی: فناوری کلیدی، مأموریتگرا، اشاعهگرا، فشار علم، کشش تقاضا 1- مقدمه شاید اغلب پژوهشگران جوان حوزه سیاستگذاری و مدیریت فناوری، گمان کنند که توجه به فناوریهای کلیدی در ایران، متعلق به سالهای اخیر است و کشور ما قبل از آن، سرمایهگذاری و برنامهریزی خاصی در این حوزه نداشته است.
نکته جالب توجه در این بین آن است که برای هر یک از فناوریهای مزبور، مدل متفاوتی از توسعه انتخاب شدهاست که شاید بیش از آنکه براساس ویژگیهای فناوری مربوطه باشد براساس اقتضائات، تلقی روز سیاستمداران یا رویکرد خاص افراد پیشرو آن بودهاست.
Science, Technology & Human Values.