چکیده:
هدف: بررسی تاثیر 4 هفته تمرین مقاومتی بر سطوح پلاسمایی امنتین1 موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزتوسین. روش پژوهش: در این مطالعه تجربی 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با میانگین وزن 22±288 گرم به طور تصادفی به 3 گروه 8 تایی تقسیم شدند: کنترل غیردیابتی، کنترل دیابتی و تمرین دیابتی. القای دیابت با تزریق درون صفاقی محلول استرپتوزتوسین (55 میلی گرم بر کیلوگرم) انجام شد. تمرین مقاومتی شامل بالا رفتن از نردبان با وزنه های متصل به دم حیوانات بود (3 روز در هفته، برای 4 هفته). پس از 4 هفته، وزن بدن، سطوح پلاسمایی امنتین1، گلوکز، انسولین، اسیدهای چرب استریفه نشده (NEFA) و نیم رخ لیپیدی اندازه گیری گردید. یافته ها: پس از 4 هفته غلظت پلاسمایی امنتین1 گروه تمرین دیابتی در مقایسه با گروه کنترل دیابتی بالاتر ولی این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود. تفاوت معنی داری در غلظت پلاسمایی گلوکز، انسولین، NEFA و نیم رخ لیپیدی گروه های مختلف مشاهده نشد. تغییر وزن موش های صحرایی در گروه تمرین دیابتی در مقایسه با گروه کنترل دیابتی به طور معنی داری کمتر بود (05/0P). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش حاکی از عدم تغییر معنی دار سطوح پلاسمایی امنتین1، گلوکز، انسولین و پروفایل لیپیدی موش های صحرایی دیابتی بر اثر 4 هفته تمرین مقاومتی می باشد. به نظر می رسد کوتاه بودن طول دوره تمرین عاملی موثر در عدم مشاهده تغییرات معنی دار در سطوح پلاسمایی امنتین1 باشد.
خلاصه ماشینی:
نتیجه گیری : نتایج این پژوهش حاکی از عدم تغییر معنی دار سطوح پلاسمایی امنتین -١، گلوکز، انـسولین و پروفایل لیپیدی موش های صحرایی دیابتی بر اثر ٤ هفته تمرین مقاومتی می باشد.
لذا مطالعة حاضر با هدف بررسی اثر یک دوره تمرین مقاومتی بر غلظت پلاسمایی امنتین -١ موش های صحرایی دیابتی شده بر اثر تزریق استرپتوزتوسین انجام گرفته است .
در پایان برنامة تمرینی نیز وزن حیوانات در گروه های تمرین و کنترل دیابتی نسبت به گروه کنترل غیردیابتی پایین تر و این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (٠٠٥≥P).
بحث و نتیجه گیری مهم ترین یافتة این پژوهش عدم تغییر معنی دار سطوح پلاسمایی امنتین -١ بر اثر ٤ هفته تمرین مقاومتی در موش های دیابتی می باشد.
در این مطالعه تفاوت معنی داری در سطوح پلاسمایی گلوکز، انسولین و نیم رخ لیپیدی بین گروه های تمرین و کنترل دیابتی مشاهده نشد.
با وجود این در تحقیق حاضر پس از ٤ هفته تمرین مقاومتی تفاوت معنی داری در سطوح گلوکز بین موش های صحرایی تمرین کرده و کنترل دیابتی مشاهده نشد.
در مجموع نتایج این پژوهش حاکی از عدم تغییر معنی دار سطوح پلاسمایی امنتین -١، گلوکز، انسولین و پروفایل لیپیدی موش های صحرایی بر اثر ٤ هفته تمرین مقاومتی می باشد.
High-intensity resistance training improves glycemic control in older patients with type 2 diabetes.
Exercise training improves vascular endothelial function in patients with type 1 diabetes.
The effect of resistance versus aerobic training on metabolic control in patients with type-1 diabetes mellitus.