خلاصه ماشینی:
"برای مثال کرزون در معرفی محمد تقی خان یکی از رهبران ایل بختیاری که در اواسط قرن نوزدهم بر آن ایل حاکم بود چنین مینویسد: «محمد تقی خان از آن قبیل افرادی بود که با کار و وجود خود نشان داده بود که محیط ایلی و زندگانی صحرایی نیز قادر است که افکار و مرام عالی در زمینهء سیاستمداری یا مردانگی پرورش دهد.
کرزون دربارهء او مینویسد: «حسینقلی خان وجود و اخلاق نیک ممتاز داشت و با قدرت تمام بر همهء پیروان خود حکومت میکرد، راهزنی را از بین برد،راهها را امن کرد،جادهها و کاروانسرا ساخت و طالب بسط روابط تجارتی با انگلستان و تأمین راه بازرگانی بین اصفهان و شوشتر بود،ولی درخشندگی نفر هیچ وقت در ایران بیخطر نبوده است،خاصه در این دوره قرین تمرکز و با اقتدار ناصری»18اما راجع به این«وجود و اخلاق نیک ممتاز» حتی مأمورین برجستهء هند-بریتانیا در ایران نیز نظر موافق نداشتند از جمله سرهنگ سربتمن چمپین مدیر کل ادارهء تلگراف هند-اروپایی ایران (1887-1870)مینویسد که حسینقلی خان«مردی بود که دستهایش به خون آلوده بود،اما دست کم وی پیروان یاغی خود را در آرامش نگاه میداشت و ظاهرا بطور جدی مشتاق همکاری در ایجاد راه کاروان رو در مناطق خود بود.
کرزون در سال 1890،یکسال قبل از اینکه برای نوشتن کتاب خود به ایران مسافرت کند در مقالهای که برای انجمن سلطنتی جغرافیای بریتانیا در لندن ارائه داداذعان میکند که بریتانیا در سراسر منطقهء جنوب نفوذ بیرقیب دارد،و ادامه میدهد که: «تجارت مهم تمام قسمت جنوبی ایران تقریبا اختصاصا در دست انگلیس بود..."