خلاصه ماشینی:
"در دورهء سلجوقی خط کوفی همچنان رواج داشت و تا قرن پنجم برای نوشتن متن قرآن به کار میرفت ولی در قرن ششم نسخ خط کتابت قرآن شد و کوفی به سر سورهها و نوشتههای تزئینی قرآن اختصاص یافت.
تمام قرآنهای سلجوقی با یک سر سخن و یا یک سری از این صفحات آغاز میشود و گاه در خاتمه نیز صفحات تذهیب شده دارد که در بعضی از آنها تزئینات جایی برای نوشته به وجود آورده است و مهمترین آنها سرفصلهایی است که تماما تذهیب شده است.
در این دوره نشانههایی که برای آیات و سایر تقسیمات به کار میروند از متن خارج شده و در حاشیه قرار میگیرند و نقش آنها عموما همانند ترنج حاشیهء سر سوره است.
دورهء تیموری: در اواخر قرن هشتم تیمور از خراسان تا بغداد را گرفت و سمرقند را مقر فرمانروایی خود ساخت گفته میشود که تیمور هنرمندان شهرهای تسخیر شده را در پایتخت خود گرد آورد اما مرکزیت هنری سمرقند زودگذر بود و پس از آن در شیراز و هرات است که مکاتب هنری شکل میگیرند.
با وجود علاقمندی خوشنویسان دورهء تیموری و صفوی به شیوهء نستعلیق که در آغاز قرن نهم در خراسان مرسوم گردید،نظر به احترام کتاب آسمانی،متن آن به نسخ تحریر میشد و نستعلیق به متن فارسی اختصاص داشت.
برخی از قرآنهای دورهء صفوی هنوز به روش دوران تیموری،دو شمسه در آغاز دارد که چند آیه و تکریم قرآن یا دعا در میان آن نوشته شده است."