چکیده:
هدف اصلی مقاله حاضر بررسی ابعاد هویتی سه گانه (محلی، ملی و جهـانی) در بـین جوانـان و نقـش آن در توسـعه فرهنگـی استان آذربایجان شرقی در سال ١٣٩١ میباشد. روش تحقیق پیمایشی و شیوه تحقیق همبستگی می باشد. جامعه آمـاری کلیـه جوانان ١٨ الی ٢٥ ساله ساکن استان می باشد که با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونـه ٤٣٠ نفـر بـه شـیوه نمونـه گیـری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب گردیدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه محقق ساخته است که اعتبار آن از طریق اعتبار صـوری بـا استفاده از نظرات اساتید و متخصصین حوزه هویت و پایایی آن با آلفای کرونباخ اندازه گیری شد و نتایج قابل قبولی بدست آمد. تحقیق نشان می دهد که هویت محلی و ملی هر کدام در شش شاخص و هویت جهانی در پـنج شـاخص دسـته بنـدی گردیـد. تحلیل داده ها با استفاده از بسـته آمـاری SPSS نسـخه ١٩ تحلیـل گردیـد و آزمون هـای تحلیـل واریـانس یکطرفـه ، ضـریب همبستگی پیرسون ، آزمون T و آزمون فریدمن استفاده گردید. نتایج نشان داد که هویت غالب در نزد جوانان هویت قومی بوده و هویت های ملی و جهانی بترتیب در اولویت های بعدی قرار دارند. بین هویت قومی بـا هویـت هـای ملـی و جهـانی همبسـتگی مستقیم ، ولی بین هویت ملی و جهانی همبستگی معکوس وجود داشت .
خلاصه ماشینی:
هویت در ارتباط با دیگر افراد مورد بررسی قرار می گیرد و بدون توجه به زندگی اجتماعی و روابط ما بین انسان ها هویت معنایی نخواهد داشت ، به عبارت دیگر هویت محصول ارتباط و تعامل است یعنی دیگری «خود» باید وجود داشته باشد تا من ساخته و درک شود از طریق فهم و ارتباط با دیگری و در فرآیند جامعه پذیری شکل می گیرد.
بنابراین سوالاتی که در این مورد مطرح می شود به قرار زیر است : ١- میزان گرایش به هویت قومی، ملی و جهانی در بین جوانان استان آذربایجان شرقی چگونه است ؟ ٢- آیا بین ابعاد هویتی سه گانه (قومی، ملی و جهانی) رابطه ای وجود دارد؟ دیدگاه های نظری ١- هویت هویت در لغت ترکیبی است از «هو» که ضمیری عربی است و به معنای او و «یت » که علامتـی مصـدری اسـت و مرجعـی برای ضمیر او.
٥- هویت قومی قومیت واژه ای است که به طور فزاینده از دهه ١٩٦٠ تاکنون برای تفاوت های انسانی در حیطه فرهنگ ، سنت ، زبان ، الگوهای اجتماعی و تبار به کار برده می شود.
فکوهی در تحقیقی با عنوان شکل گیری هویتی و الگوهای محلی، ملی و جهانی(مطالعه مورد لرستان ) (١٣٨٣) به این نتایج رسید: در شرایط کنونی جهان ، دولت های ملی عمده ترین الگوهای رسمی سازمان یافتگی سیاسی در سطح کلان هستند که هر گونه رابطه حقوقی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی میان مردمان و فرهنگ های گوناگون به ناچار باید به واسطه آنها انجام بگیرد.