چکیده:
همان‌طور که می‌دانیم بخش انرژی،علی‌الخصوص نفت و گاز،در اقتصاد ایران از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.باوجود رشد چشمگیر صادرات غیرنفتی کشور طی دهه گذشته،کماکان نفت عمده‌ترین منبع درآمد ملی و عامل اصلی حضور بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران در عرصه جهانی است.به نظر می‌رسد این وضعیت طی دو دههء آتی نیز تداوم داشته باشد.در ادبیات توسعه اقتصادی،میزان و روند رشد مصرف انرژی به عنوان یکی از شاخصه‌های توسعه‌یافتگی تلقی می‌شود،لیکن در اقتصاد ایران نرخ فزاینده رشد مصرف انرژی و انواع فرآورده‌های نفتی،صرفا نقش جبران کننده کمبود کارآیی در بخشهای گوناگون اقتصادی را ایفاء کرده و بیم آن می‌رود که ادامه وضعیت کنونی،تهدیدی جدی برای موقعیت آینده کشور به شمار آید.
خلاصه ماشینی:
"چگونگی حفظ و ارتقاء ظرفیت تولید نفت و گاز به عنوان یکی از پایه‌های
تولید نفت‌خام در ایران هم‌اینک با پدیدهء کاهش ظرفیت استخراج مواجه است و
سطح تولید شدند و ظرفیت قابل دوام صنعت نفت کشور در حد 4 میلیون بشکه در روز
محورهای اصلی توسعه صنعت نفت،تعیین شده است و دستیابی به ظرفیت تولید 6/5
این سطح از سرمایه‌گذاری با توجه به میزان درآمدهای حاصل از صادرات نفت‌خام به قیمتهای کنونی در بازار جهانی نفت،جای
اکنون تولید گاز کشور به‌طور متوسط حدود 400 میلیون متر مکعب در روز است که
چنین به نظر می‌رسد که آیندهء بخش انرژی کشور در صنعت گاز تبلور می‌یابد.
سرمایه‌ای و تکنولوژیکی به تنهائی برای رسیدن به مقصود کافی نیست،زیرا گاز نوعا سوختی زمین‌گیر است و توسعه و صادرات آن در گرو ساخت خطوط لوله طولانی و
ذخایر گاز طبیعی خود با راهبرد تبدیل آن به LNG برای صادرات است.
نفت‌خام دارای یک بازار جهانی با سابقه و جاافتاده است و دغدغه اصلی آن تولید
توانمندیهای بخش گاز در اقتصاد ایران کاملا واضح است و به جرأت می‌توان ادعا کرد
جمهوری اسلامی ایران نه فقط یک تولید کنندهء بزرگ انرژی است بلکه یک
شرایط جمهوری اسلامی ایران در جغرافیای سیاسی نفت و گاز منطقه
است تا جمهوری اسلامی ایران به تدریج به مهمترین تأمین کنندهء انرژی در بازارهای
قرار گیرد و چالش‌های فراروی بخش انرژی و بویژه نفت و گاز مورد مطالعه واقع شوند.
قبول نفت می‌باشد زیرا حضور ایران در بازار جهانی نفت،عاملی استراتژیک برای کشور"
(
, 
, 
)
