چکیده:
در پژوهش حاضر سعی بر آن است تا به کمک دستاوردهای زبانشناسی پیکرهبنیاد.
میزان رعایت نزاکت زبانی در مجموعههای طنز سیما بررسی شود. با تغییر سبک
زندگی» زبان افراد نیز تغییر میکند. برای دست یافتن به میزان رعایت نزاکت زبانی
بهعنوان یکی از متغیّرهایی که تغییر زبان را نشان میدهد. ابتدا پیکره زبانی شامل
شکل آوانویسیشدة 1 کاررفتةودر بخشنهایی از پنج مجموعة طنز که سال
۰ از سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش شده است. آماده شد. سپس با
بهره گیری از ابزار رایانهای» صورتهای مختلف زبانی به همراه فراوانیشان استخراج
شد تا میزان استفاده از دشواژه در این برنامهها مشخص شود. بررسی پیکرة پژوهش
نشان میدهد که در کل ۶۰۰۴ گفته (مونولوگ). ٩۹ مورد (۱/۶۴ درصد)» دشوازه
به کار رفته است. ضمن آنکه در کنار این دشواژهها ۳۵۳ مورد (5/89 درصد)
بهچشم میخورد که بر اساس عواملی مانند سن» جنسیت و رابطة شرکتکنندگان
در مکالمه. بار عاطفی منفی دارد. گرچه تعداد دشواژهها و موارد نامناسب گفتاری
در مقایسه با کل واژههای پیکره بسیار اندک است. با عنایت به نقش مهم سیما در
ایجاد فرهنگ مناسب اجتماعی و تاثیر آن در سبک زندگی خانوادههاء توجّه به چنین
مواردی که مسلما تاثیر بسیاری بر مخاطب این برنامههاء بهویژه بینندگان نونهال و نوجوان، می گذارد ، امری خطیر محسوب می شود.
خلاصه ماشینی:
بررسي ميزان کاربرد دشواژه ها در برنامه هاي طنز سيما١ شهرام مدرس خياباني * چکيده در پژوهش حاضر سعي بر آن است تا به کمک دستاوردهاي زبان شناسي پيکره بنياد، ميزان رعايت نزاکت زباني در مجموعه هاي طنز سيما بررسي شود.
براي دست يافتن به ميزان رعايت نزاکت زباني به عنوان يکي از متغيرهايي که تغيير زبان را نشان مي دهد، ابتدا پيکرٔە زباني شامل شکل آوانويسي شدٔە گفتمان به کاررفته در بخش هايي از پنج مجموعۀ طنز که سال ١٣٩٠ از سيماي جمهوري اسلامي ايران پخش شده است ، آماده شد.
گرچه تعداد دشواژه ها و موارد نامناسب گفتاري در مقايسه با کل واژه هاي پيکره بسيار اندک است ، با عنايت به نقش مهم سيما در ايجاد فرهنگ مناسب اجتماعي و تأثير آن در سبک زندگي خانواده ها، توجه به چنين مواردي که مسلما تأثير بسياري بر مخاطب اين برنامه ها، به ويژه بينندگان نونهال و نوجوان ، مي گذارد، امري خطير محسوب مي شود.
ابتدا پيکرٔە زباني ٥ شامل پانزده دقيقۀ پاياني پنج قسمت است که به صورت ِ تصادفي از پنج مجموعۀ طنز سيما در سال ١٣٩٠- خوش نشين ها، راه در رو، 1- taboo 2- politeness ٣- دشواژه به صورت هاي زباني گفته مي شود که گويشوران به دلايل مذهبي ، فرهنگي يا اجتماعي از کاربرد آن اجتناب مي کنند.
از مهم ترين پژوهش هاي زبان شناختي مربوط به زبان صداوسيما نيز مي توان به آثار اوجي (١٣٧٤)، ذاکري (١٣٧٢)، شازاد (١٣٧٥)، ميرزايي (١٣٧٨)، دمالي اميري (١٣٨٠)، مهريار (١٣٨٢)، بهمني (١٣٨٤) و مدرس خياباني (١٣٨٩) اشاره کرد.
ma qarar sode faqat rajebe moskelate saxtemun bahas harf bezanim hamin.