چکیده:
از نیمهدوم قرن هفدهم ودرسراسر قرن هجدهم بیشترین حجم تجارت برده متعلق به انگلستان بوده است .درسال ١٨٠٧م دومجلس عوام ولردها قانون لغو تجارت برده رابه تصویب رساندند. پژوهشگران برده داری درخصوص پایان بخشیدن به تجارت برده عوامل متعددی رابیان کرده اند. در این مقاله ، نقش کویکرهای پروتستان ضدجنگ وبرده داری بااهمیتی خاص بررسی شده است . در بیست سال منتهی به تصویب قانون لغو تجارت برده که شرایط اجتماعی وبین المللی فراهم ،و بریتانیادرگیرجنگ بافرانسه بود، کویکرهابه عنوان پیش گامان اصلی با بهره گیری از ارتباطات وسیع اجتماعی، رهبری فکری جنبش ضدبردگی رادراختیارداشتند.این نوشتار در صدد پاسخ به این پرسش است که چرا وچگونه کویکرها ونه متفکران عصر روشنگری،درچنین جایگاهی از رهبری جنبش ضدبرده داری قرار گرفتند.به نظرمیرسد که عوامل تعیین کنندة هرجنبش اجتماعی، کنشگران ، ارتباطات و شرایط مساعد اجتماعی و سیاسی هستندو جنبش ضد بردگی و گسترش آن در بریتانیا نیز حاصل این عوامل اساسی بود.
From the mid seventh century and throughout eighteen century، Britain had the most bulk of slave trade. In 1807، the house of common and Lords ratified the abolition of slave trade following an anti-slavery trade movement which had begun from the last decades of eighteenth century. In response to this question of why the slave trade ended، the slavery scholars have different views. This study concentrates on the role of Quakers who were anti- war and anti- slavery. Quakers became the intellectual leaders of anti-slavery movement while Britain was at war with Franc enjoying a vast social relationship and the social and international conditions. The aim of this study is to answer the question of why and how Quakers، and not the thinkers of the enlightenment era were the forerunners of anti slavery movement. It seems that activists، social interactions and socio-political condition played are the major role players. The anti- slavery movement and its expansion were the results of these basic factors in Britain.
خلاصه ماشینی:
دیدگاه وی از سوی دیگر پژوهشگران به بحث گذاشته شد؛ از جمله سیمور درسچر٣ که مینویسد، اگرچه در کشتزارهای کارائیب در هند غربی انگلستان برخی مشکلات وجود داشت که نویسندة سرمایه داری و برده داری بر آن تأکید می کند، اما در سال های ١٧٧٧-١٧٦٣ و نیز ١.
به مباحث وی به دلیل پایگاه حقوقی ، توجه زیادی شده و این کتاب تا هفت سال بعد از چاپ ، نوزده بار منتشر گردیده است (١٥١ ,Morgan) بااین حال ، وی در چاپ سال ١٧٧٠م خود نوشت که باوجود اینکه حق بردگان در خاک انگلستان آزادی است ، «حق ارباب او احتمالا ادامه خواهد یافت » ,Drescher) 1.
گروه های محلی ضد برده داری در سال ١٧٨٨م نخستن تقاضای خود را برای لغو تجارت برده به پارلمان ارائه دادند.
ویلبرفورث در سال ١٨٠٦م لایحه ای را به پارلمان ارائه داد که از تجارت برده با قدرت های خارجی جلوگیری می کرد و این اقدامی در راستای مقابله با دیگر رقبای اروپایی وبه ویژه فرانسه بود.
6. Davis, David Brion, (1999), The Problem of Slavery in the age of Revolution 1770- 1823,New York, Oxford University Press.
7. Clapp , Elizabeth J, and Jeffrey, Julie Roy (2011), Women, Dissent, & Anti-Slavery in Britain & America 1790-1865,Oxford University Press, Oxford, New York.
8. Drescher, Seymour (2009), AHistory of Slavery and antislavery,Cambridge University Press, Cambridge, New York.
(2001), Slavery,New York: Oxford University Press Inc. 10.
Morgan, Kenneth (2007), Slavery and the British Empire from Africa to America, Oxford University Press, New York.
Walvin, James (1996), Questioning Slavery,London and New York, Rutledge.