چکیده:
Today، with the emergence of new forms of criminality، especially terrorism and organized crimes، the governments in an effort for providing security and fighting crime، go forward so far as the human rights standards became the extra formalities in their view، as impeding fast implementation of criminal justice and providing security. Meanwhile، with the increasing of criminality، the criminology recognized providing order and security – returning to the crime-oriented period of criminal law- as the solution for crime and adopts security-based approach. In the security criminology approach، it is tried to banish the chronic criminals through criminal mechanisms and dangerous persons through situational prevention criminology by the use of a differentiated strategy. In the light of such space، the dialogue of imagined defendants and criminals as enemy has affected penal policy of different countries. So that، in this approach، many of criminal regulations was based on security by taking impression of the new criminology thoughts. In other words، some of the human rights of defendant are ignored under the pretext of providing security. In this paper; through explanation of security criminology، we analyze the strategies and effects of this approach on criminal law
خلاصه ماشینی:
این رویکردهای نوین ، به دنبال علـت شناسـی جـرم و لزومـا اصلاح بزهکاران از گذر کیفر و پیشگیری اجتماعی از بزهکاری و نیز زیر سوال بردن عـدالت کیفری نیستند، بلکه هدف اصلی آنها ارتقای امنیت بزهدیدگان بالقوه و جامعه از گذر طرد و منزوی کردن گروه های خطرناک مجرمان از جامعـه اسـت (نجفـی ابرنـدآبادی ، ١٣٨٩: ١٦).
این تغییر رویکرد آرایش و جهت گیری های سیاست جنایی را نیز تحـت الشـعاع خـود قرار داده است ، چنان که تضمین امنیت حقوقی – قضایی ، یعنی رعایت حقوق و آزادی هـای شهروندان و حقوق مظنون ، متهم و مجرم تحت الشـعاع تضـمین امنیـت جسـمانی و مـالی شهروندان و نظم عمومی (حقوق کیفری امنیت مدار) قرار گرفتـه و پیشـگیری اجتمـاعی از بزهکاری به تدریج جـای خـود را بـه پیشـگیری محـدود کننـده وضـعی از جـرم مـی دهـد (جرم شناسی امنیتی ) (نجفی ابرند آبادی ، ١٣٩١: ١٦).
بدین ترتیب ، با توجه به مطالب پیش گفته پرسش اساسـی ایـن پـژوهش آن اسـت کـه بیشترین تأثیر اندیشه های امنیت مدارانه از منظر جرم شناختی ، در چه حوزه از حقوق کیفری مشهود است ؟ برای پاسخ گویی به این پرسش ، این تحقیـق بـا خـط مشـی روش شـناختی توصیفی ـ تحلیلی ، به بررسی موضوع موردنظر می پردازد.
به هر شکل ، امنیتی کردن در معنـای گسـتراندن همه گونـه هـای امنیـت ، آسـیبی بـرای آزادی هـا نیسـت و آن چـه کـه از امنیتـی کـردن یـا امنیت گرایی به عنوان مفهومی دو چهـره برداشـت مـی شـود، گـرایش دولـت یـا جامعـه در محدودکردن حقوق و آزادی های فردی به سودِ امنیت دولت یا امنیت اجتماعی است ؛ یعنـی امنیت گرایی با چهره مثبت به سود امنیت ملـی و منفـی بـه زیـان آزادیهـای فـردی نمـود می یابد.