چکیده:
میخاییل باختین، صاحب نظریه ی منطق مکالمه بر ویژگی گفتگویی متون مختلف تأکید دارد و آن را حاصل تعامل متقابل گوینده و شنونده می داند. از دیدگاه او گفتگو در بستر اجتماعی شکل می گیرد و با گفتارهای گذشته و آینده در تعامل است. اگرچه از دیدگاه او از میان انواع ادبی تنها رمان واجد ویژگی های منطق گفتگویی و چند صدایی بوده و شعر به دلیل گزینش های محدود و خالی بودن از حضور « دیگری» در خور توجه از دیدگاه مذکور نمی باشد، اما شعر فروغ فرخ¬زاد به سبب گزینش¬های گسترده،آفرینش فضاها و موقعیت¬های حضور دیگران و کاربرد واژگان، مضامین و مفاهیم غیر مرسومی که شاعر آزادانه و به دور از هنجارهای رایج شعری، وارد زبان شعر می¬کند، دارای ویژگی های گفتگویی است و عمده ترین شگردهایی که فروغ برای فضاسازی گفتگو به کار می گیرد، عبارتند از: 1)کاربرد ضمایر من، تو و او 2)گزاره های خطابی 3)چند صدایی 4)کارناوال. شعر فروغ هرچه از سه مجموعه ی آغازین به سوی دو مجموعه ی پایانی به پیش می رود، از تعلقات فردی فاصله گرفته، صبغه ی اجتماعی می پذیرد و از تک صدایی به چند صدایی می گراید. گزاره های پرسشی، امری و ندایی، مهم ترین گزاره هایی هستند که بر منطق گفتگویی فروغ دلالت دارند و بیان روایی برجسته ترین شگرد او برای آفرینش فضای چند صدایی است و انتقادهای صریح و تلخ او شعرهایش را به سخن کارناوالی نزدیک ساخته و بر خاصیت گفتگویی و تعاملی شعرش افزوده است.
خلاصه ماشینی:
"در بررسی آماری ضمایر و شناسه های مربوط به این سه شـخص در شعر فروغ ، نتایج جدول شماره ١ به دست آمد: جدول شماره ١:میزان کاربرد ضمایرمن ، توواو مجموعه اشعار من تو او جمع سه ضمیردر هر مجموعه اسیر 397 197 220 814 دیوار 306 161 168 635 عصیان 202 96 138 436 تولدی دیگر 426 178 435 1039 ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد 178 45 233 456 جمع هر ضمیر در تمام مجموعه ها 1509 677 1194 3380 بر اساس جدول شماره ١، در مجموعه های نخستین ، حاکمیت با ضمیر «من » بـوده و «من » شاعر در تعامل با دو ضمیر/ شخص دیگر است و میان مصادیق کـاربرد ضـمیر «تو» و «او»، اختلاف چندانی مشاهده نمی شودو از مجموعه ی «عصیان »، حضور «تو»ی شخصی شاعر کم میشود و«او» که غالبـا مفـاهیم و مضـامین اجتمـاعی اسـت ، بـر دو ضمیر دیگر، پیشی می گیرد؛ لیکن بسـامد انـدک ضـمیر «تـو» بـه معنـای عـدم حضـور مخاطب و در نتیجه ، نبود مکالمه نیست ؛ بلکـه همـان طـور کـه در بخـش «گـزاره هـای خطابی» اشاره خواهد شد، در شعرهای فروغ ، مخاطب یا به صـورت مسـتقیم و یـا بـه طور غیرمستقیم و ضمنی ، حضور داردو آمار ارائه شـده ، شـامل کـاربرد مسـتقیم ایـن ضمیرمی گردد."