چکیده:
این پژوهش قصد دارد با مطالعه ی پتانسیل های بالقوه تئاتر خیابانی از منظر سویه های آموزشگری تئاتر/ درام کاربردی به تحلیل تاثیر آن بر پیشگیری از بروز برخی نابهنجاری های رفتاری در کودکان بپردازد. چارچوب نظری بحث در حقیقت تلفیقی از آراء صاحب نظران عرصه ی تئاتر کاربردی و حوزه ی مطالعاتی روان شناسی کودک است که می تواند راهکارهایی مناسب جهت ترغیب حضور و مشارکت کودک در عرصه ی تئاتر و به طور مشخص جامعه ارائه نماید. روش این تحقیق از نوع توصیفی تحلیلی است . بر این اساس در پژوهش حاضر ضمن تبیین شاخص های موثر در مطالعه ی رفتار اجتماعی نظیر تعامل و نفوذ اجتماعی و همچنین شناخت و احساسات اجتماعی ، به ارزیابی پتانسیل های تئاتر خیابانی به عنوان شکلی از تئاتر کاربردی در تحقق روحیه ی تعامل و مشارکت کودکان بر مبنای مولفه های مذکور پرداخته خواهد شد. شواهد تحقیق گویای این واقعیت هستند که بر اساس ویژگی های مکانی ، تعاملی تئاتر خیابانی و از دریچه ی تئاتر کاربردی و سویه های آموزشگری می توان در حوزه ی روان شناسی بالینی و به طور مشخص پیشگیری و حتی درمان برخی اختلالات روانی نظیر شخصیت های جامعه ستیز در کودکان و حتی افراد بالغ تاثیری قابل توجه داشت . در خاتمه ضمن ارائه مصادیقی از شکل گیری و بروز این نابهنجاری های رفتاری ، نمونه تمرین هایی در رفع و یا پیشگیری از بروز چنین اختلالات روانی ارائه می گردد.
خلاصه ماشینی:
شواهد تحقیق گویای این واقعیت هستند که بر اساس ویژگی های مکانی ، تعاملی تئاتر خیابانی و از دریچه ی تئاتر کاربردی و سویه های آموزشگری می توان در حوزه ی روان شناسی بالینی و به طور مشخص پیشگیری و حتی درمان برخی اختلالات روانی نظیر شخصیت های جامعه ستیز در کودکان و حتی افراد بالغ تأثیری قابل توجه داشت .
کلیـد واژگان : تئاتـر خیابانـی ، درام کاربـردی ، آموزش گـری ، آسیب شناسـی روانـی ، شـخصیت های جامعه سـتیز 27 فصلنامه تخصصیهنرهای مایشی دوره ی جدید،شماره ی یازدهم ، پاییزوزمستان ٩٣وبهار٩٤ مقدمه روان انسان و بالاخص کودک به جهت پویایی ذاتی اش شامل جوانب متعدد و کارکردهای گوناگون است که به طرق مختلف می تواند دست خوش بسیاری از تأثیرات فردی و اجتماعی قرار گیرد١.
» (نیکلسون ،٨١:١٣٩٠) کارکرد تئاتر کاربردی به عنوان مدیومی تعلیمی - تربیتی امروزه در گستره ی عمل از یکسو و در عرصه ی پژوهش از سوی دیگر در حال پیگیری است ؛ به نحوی که در کشورهای گوناگون و به ویژه در اروپا و آمریکا نهادهای آموزشی به شیوه ای برنامه ریزی شده با ساز و کارهای مشخص ، در حال اجرای طرح های مختلف و متنوع برای بهره گیری از سودمندی های این شیوه ی تئاتری هستند.
با تخصصی شدن مقوله ی تئاتر کاربردی در نهادهای آموزشی ، 35 فصلنامه تخصصیهنرهای مایشی دوره ی جدید،شماره ی یازدهم ، پاییزوزمستان ٩٣وبهار٩٤ گروه های آزاد تئاتر، بخش عمده ای از فعالیت های برنامه ریزی شده و سازمان یافته خود را به این امر اختصاص داده اند و نهادهای آموزشی نیز به دعوت از هنرمندان و کارشناسان زبده هنر نمایش برای به کارگیری شیوه های مختلف تئاتر تعلیمی -تربیتی پرداخته اند.