چکیده:
هدف این بررسی شناخت تاریخچه مصرف تریاک در ایران است که برای تحقق آن از روش
تاریخی- تحلیلی استفاده شده است. نتیجه به دست آمده حاکی است که از زمان دقیق شناخت گیاه خشخاش و مصرف تریاک در ایران سابقه ای موجود نیست.
در اوستا به افیون و تریاک اشاره ای نشده است. ابوعلی سینا و محمد زکریای رازی، از پزشکانی بوده اند که تریاک را به عنوان دارو تجویز می کردند.
مصرف تریاک از دوره صفویه در ایران رواج یافت و تا به امروز روند افزایشی داشته است. با وجود اقدامات و مبارزه مداوم جمهوری اسلامی ایران باتولید، توزیع و مصرف مواد مخدر، این معضل همچنان ادامه دارد.
خلاصه ماشینی:
"در این قانون، با وجودی که بهصراحت، به مضربودن مصرف تریاک، شیره و سوخته تریاک اعتراف شده و آنرا برای ملت ایران مخاطرهآمیز میداند، ولی از تاریخ وضع این قانون برای هر مثقال تریاک مالیده شده، سیصد دینار مالیات در نظرگرفته شد و همین موضوع باعث شد که تا سالهای طولانی، مالیات بهدست آمده از تریاک وارد بودجه دولت شود و همه کسانی که بهنحوی میخواستند با مواد مخدر مبارزه کنند باید این موضوع را در نظر میگرفتند.
البته صدور کارت تهیه تریاک نیز از همین سال آغاز شد، اما همانطورکه از قبل مشخص بود، نتیجه این قانون جلوگیری از خروج ارز از کشور نبود، بلکه گسترش هرچه بیشتر مواد مخدر در سطح کشور بود که این نتیجه از یکطرف با عدم کنترل دقیق مراکز کشت و برداشت تریاک توسط مأموران و عرضه مقادیر زیاد تریاکی که توسط کشاورزان در بازار آزاد بود و از طرف دیگر کسانی که کارت تهیه تریاک دریافت میکردند اغلب یا معتاد نبودند یا اینکه از میزان مصرقی، مقداری اضافه داشتند و آن را در بازار عرضه میکردند و این وضعیت تا سال 1357 ه.
هرچند اقدامات زیادی در امر مبارزه با مواد مخدر پس از پیروزی انقلاب اسلامی بهعمل آمد و نظام خسارات زیادی در این زمینه متحمل شد و نیروهای امنیتی و انتظامی جمهوری اسلامی ایران، شهدای زیادی در این راه تقدیم کردند، ولی با توجه به وضعیت کشت تریاک در کشورهای همسایه ایران و حضور و نفوذ امپریالیسم در این کشورها، مبارزات کشور ما درکاهش اعتیاد به مواد مخدر و مصرف مواد صنعتی تأثیر چندانی نداشت."