چکیده:
افزایش جمعیت، ضعف در برنامهریزی صحیح و بلندمدت اقتصادی، و فقدان برنامه جامع و
همهسونگر برای پرورش نیروی انسانی، از مهمترین مسائل و مشکلاتی است که امروزه
باعث شده است تا پدیده اشتغال به یک بحران و ضرورت اجتماعی و اقتصادی تبدیل شود. از
طرفی تحولات انقلابی اخیر، حاصل از همگرایی بین فرایند توسعه اطلاعات و فرایند
توسعه فناوری ارتباطات، به نوبه خود منجر به چالشها و فرصتهای جدیدی بر سر راه
اشتغال شده است که خود، مستلزم انتخاب راهبردی جدید برای ورود به قرن 21 است.
خودکارآفرینی مهمترین راهبردی است که برای پاسخگویی به چالشها و بهرهگیری از
فرصتهای فوق پیشبینی میشود. در این مقاله، کار، انسان، ساختار و فناوری ارتباطات
به عنوان عناصر اصلی راهبرد خودکارآفرینی معرفی میشود. در این راستا معنای جدید
این مفاهیم در قالب یک اقتصاد خودکارآفرین معرفی خواهد شد. علاوه بر آن با استفاده
از روش دلفی در سه مرحله، نظرسنجی لازم از برخی خبرگان به عمل آمده است و موانع
توسعه این راهبرد در ایران و پیشنهادات لازم برای کاربرد آن ارایه میگردد.
راهکارها و موانع ارایه شده بیشتر به مسائل مدیریتی و مواردی نیز به مسائل مربوط به
بیمه، آموزش، مالیات و بازنشستگی اشاره دارد.
خلاصه ماشینی:
"علاوه بر این، در برنامهریزی آموزش نیروی انسانی به منظور ایجاد ترکیب مناسب این نیرو با سایر منابع اقتصادی، ضعفهای فراوانی بر مدیریت سیستم اقتصادی حاکم است که در زیر به برخی از آنها اشاره میشود: 1- کارآفرین نبودن فارغالتحصیلان، رواج روحیه مدرکگرایی در جامعه و افزایش انتظار دانشآموختگان از دولت برای اشتغال و استخدام آنها 2- نامشخص بودن الگوی توسعه کشور و در نتیجه عدم هماهنگی بین رشتههای تحصیلی آموزش متوسطه با بازار کار 3- توسعه نامتوازن آموزش فنی و حرفهای متأثر از فقدان برنامهها و راهبردهای بلندمدت برای توسعه اینگونه آموزشها 4- عدم هماهنگی بخشی از دورههای آموزشی با نیازهای بازار کار 5- نامشخص بودن الگوی توسعه کشور و در نتیجه فقدان جهتگیری مناسب آموزشهای کوتاه مدت فنی و حرفهای 6- توسعه نامتوازن آموزش عالی ناشی از فقدان برنامه و خط مشیهای بلندمدت برای توسعه آموزش عالی 7- فقدان خط مشی بلندمدت توسعه منابع انسانی و هرم مطلوب نیروی انسانی و نامناسب بودن ترکب تخصصی نیروی انسانی در ساختارهای کار و اشتغال کشور 8- اقتصاد دیجیتالی[3] سازماندهی مجازی[4]، تجارت الکترونیکی[5]، سازمانهای شبکهای[6]، کار کردن از راه دور[7]، دولت الکترونیکی[8] و بسیاری دیگر از صور جدید عناصر نظاماجتماعی و اقتصادی جوامع که با ظهور انقلاب ارتباطات مطرح شده است، ابزارهایی است که با پیشرفت علم بشری در جهت ارتقای کارایی و اثر بخشی نظام اجتماعی شکل گرفته است."