چکیده:
نقش ایرانیان مهاجر و مقیم که از اوایل قرن هفدهم با سفر شیخ احمد قمی و برادرش و جمعی دیگر از ایرانیان مهاجر
به تایلند آغاز شد، نقطه عطفی در روابط فرهنگی ایرانیان با سیامیهاست، به ویژه نفوذ تعدادی از ایرانیان در دربار سلطنتی و کسب
مناصب عالی حکومتی و مذهبی از سوی پادشاهان تایلند، طی سالیان دراز، منجر به پیامدهای فرهنگی و اسلامی در این جامعه شده
است. به هر روی، ایرانیان در دورهای طولانی از تاریخ تایلند نقشهای حساسی داشتهاند که این شرایط را نمیتوان در سایر کشورهای
جنوب شرق آسیا مشاهده کرد. از این رو، با برجسته و تبیین کردن موضوعات متفاوت در حوزه مطالعات ایرانیان مهاجر میتوان
بستری مناسب برای دوستی میان دو ملت ایران و تایلند به صورت پایدار فراهم نمود.
خلاصه ماشینی:
"چکیده: نقش ایرانیان مهاجر و مقیم که از اوایل قرن هفدهم با سفر شیخ احمد قمی و برادرش و جمعی دیگر از ایرانیان مهاجر به تایلند آغاز شد، نقطه عطفی در روابط فرهنگی ایرانیان با سیامیهاست، به ویژه نفوذ تعدادی از ایرانیان در دربار سلطنتی و کسب مناصب عالی حکومتی و مذهبی از سوی پادشاهان تایلند، طی سالیان دراز، منجر به پیامدهای فرهنگی و اسلامی در این جامعه شده است.
از این رو، مقاله به دو بخش تقسیم شده است: یک بخش در باره سرآغاز روابط فرهنگی و نفوذ ایرانیان در دربار پادشاهان سیام و بخش دیگر درباره تأثیر فرهنگ و تمدن ایرانی ـ اسلامی بر جامعه سیام، با دید کلان نگر.
یکی دیگر از ایرانیان مقیم که محمد ربیع از او نام میبرد، شخصی است از اهالی شوشتر به نام خواجه حسنعلی شوشتری که فردی عالم بود و ادعای قرابت به خواجه عبداللطیف وزیر سابق خراسان را مینمود(2) و میگوید این شخص صاحب شعور و کاردان و به زبان تایی کاملا مسلط بود و شاه مدار مهمات خود را به او رجوع میداد، اما پس از زمان کوتاهی شخصی از مردم خراسان، از راه عناد، او را به قتل میرساند.
یکی از این نوادگان به نام چاو پرایا چکری سیری انگ کرک، نوه حسن، فرمانده نیروی دریایی ارتش تایلند بود که در زمان سقوط آیوتایا توسط ارتش برمه به سال 1767م، به دربار شاه تکسین King Taksinپیوست تا استقلال کشور و ثبات و وحدت ملی بار دیگر احیاء شود."