چکیده:
صحیفه سجادیه از اندک آثار بازمانده سده نخست هجری است. با وجود آن که تا کنون مطالعات درون دینی متعددی در باره معارف مندرج در این اثر صورت گرفته است، کمتر کوششی می توان سراغ داد که از رویکردی توصیفی، چارچوب کلی اندیشه های مندرج در آن را بازنمایاند. چنین تلاشهایی از جهات مختلف ضروری است. از نگاهی تاریخی، بازشناسی اندیشه های مندرج در صحیفه سجادیه می تواند برای شناخت بهتر گفتمان سیاسی و فرهنگی حاکم در سده نخست هجری، خاصه عصر تابعین بسیار مفید باشد. گذشته از این، می توان از طریق مقایسه اندیشه های بازتابیده در متن صحیفه با هر آنچه در باره اندیشه های رایج در آن عصر می دانیم، دلایل و مستنداتی برای در تایید از اصالت صحیفه نیز بیابیم. در این مطالعه کوشش شده است نگرش بازتابیده به انسان در این اثر بازشناسی، و درک بازتابیده در آن از ماهیت، استعدادها، نقاط ضعف و ویژگیهای دیگر کاویده انسان شود. چنین کوششی افزون بر آن که گامی برای حصول دستاوردهای پیش گفته است، می تواند به بازخوانی اندیشه اخلاقی مندرج در این اثر نیز یاری رساند.
Al-Sahifa al-Sajjadiyya is one of the few survived works written in the first Islamic century. Although many researches have been devoted to elaborating its teachings so far، few attempts have been made to present a general classification of its thoughts. Such attempts are of great importance for various reasons. From the historical viewpoint، extracting the thoughts reflected in the book can help recognize the political and cultural discourses dominating the first century، especially during the time of Successors. Furthermore، by comparing the opinions reflected in the book by the ones gained through other sources، we can present some proofs for the authenticity of the book. The present study aims at elaborating the book's special view towards mankind، its nature، talents، strengths and weaknesses and other human qualities. Such attempts، in addition to paving the way for reaching the mentioned goals، can help review the ethical views of the book as well.