چکیده:
اخلاق ارسطویی پیوندی نزدیک با مفهوم فضیلت دارد. در سنت ارسطویی فاعل اخلاقی برای اتصاف به فضیلت، لازم است با معرفت کامل نسبت به شرایط عمل کند. از نظر ارسطو معرفت جزء سازنده و ضروری یک فضیلت محسوب می شود. پس از وی برخی از شارحان اخلاق نیکوماخوس در غرب و نیز ارسطوییان معاصر پیوسته بر مولفه معرفت کامل تاکید کرده اند. در سنت اخلاق فلسفی در جهان اسلام نیز، همواره توجه به معرفت برای اتصاف به فضایل از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده است. جولیا درایور این مولفه اساسی فضیلت از نگاه ارسطو را زیر سوال برده، معتقد است تاکید افراطی ارسطو بر عقلانیت و معرفت، دامنه فضائل و نیز تعداد افراد فضیلتمند را محدود می کند. وی بر این باور است که علی رغم این که معرفت برای فضیلت مهم است، اما ضروری نیست؛ زیرا گاهی آنچه فاعل نمی بیند و درک نمی کند نیز، به اندازه معرفت در اتصاف فعل به فضیلت مهم است. وی برای اثبات دیدگاه خود فضایلی را مطرح می کند که در آن ها وجود معرفت برای فاعل ضرورت ندارد و حتی فراتر از آن، گاهی فاعل برای فضیلت مند بودن لازم است از روی غفلت و ناآگاهی عمل کند. درایور به دلیل وجود عنصر غفلت در این فضائل، آن ها را فضائل مبتنی بر غفلت نامیده و تواضع را به عنوان مهم ترین نمونه برای این فضایل، مبنای استدلال خود قرار می دهد. نگارندگان در این مقاله کوشیده اند انتقادات درایور بر فهم ارسطویی از فضیلت را طرح کرده، مدعای او مبنی بر وجود چنین فضائلی را مورد بررسی و ارزیابی قرار دهند.
خلاصه ماشینی:
وي بر اين باور است که علي رغم اين که معرفت براي فضيلت مهـم اسـت ، امـا ضروري نيست ؛ زيرا گاهي آنچه فاعل نمي بيند و درک نمي کند نيز، بـه انـدازة معرفـت در اتصاف فعل به فضيلت مهم است .
به طور کلي بر اساس تلقي ارسطو هيچ فضيلتي مبتني بـر غفلـت و ناآگاهي نيست ؛ زيرا فضائل ملکاتي براي انتخاب هستند و فاعـل بـراي ايـن کـه از روي فضيلت عمل کند، بايد بداند آن چيزي که انجام مي دهد از نظر اخلاقي درسـت اسـت .
ديدگاه ارسطو دربارة حکمت عملي و جايگاهي کـه بـراي آن قايـل اسـت او را بـه نظرية وحدت فضايل ملزم مي کند؛ يعني اگر شخصي به واسـطة حکمـت عملـي داراي يکي از فضايل باشد، لزوما همة آن ها را دارد؛ زيرا همان تأمل و تدبري که مبنـاي يـک فضيلت است ، مبناي ديگر فضائل نيز خواهد بود.
لازم نيست موردي که ارسطو ذکر کرد نمونه اي واقعي از شجاعت غريزي محسوب شود؛ زيرا اين کـه آيـا فاعل خطر نسبت به خود را آشکارا درک مي کند يا نه ، هنوز مطرح است ؛ اما از آن جا که ماهيت تفسير ارسطو از انتخاب ، عموما مبتني بر فهـم عرفـي اسـت .
درايور مي پذيرد خصلت هاي مبتني بر غفلت را نمي توان به ديگران توصيه کرد؛ حتي خود او از اين کـه آن هـا را بـه فرزنـدان خـويش توصيه کند اکراه دارد؛ اما خاطر نشان مي سازد بايد ميان توصيه کردن و تحسـين کـردن تمايز قائل شد.