چکیده:
یاکوبسن (1959) در طبقه بندی سه گانه اش، ترجمه بین نشانه ای را یکی از انواع ترجمه ذکر می کند که در آن وسیله ارتباط تغییر پیدا می کند. هدف تحقیق حاضر بیان و اثبات این مطلب است که ترجمه بین نشانه ای، همانند ترجمه بین زبانی، میتواند اثر اصلی را تحریف کند. وقتی که متنی در زبان مقصد ترجمه میشود و به صورت مصور هم در می آید اجزای تصویری و عکس ها گاها متن اصلی را در سطوح مختلف زبانی و فرهنگی تحریف میکنند.در این پژوهش سعی می شود با بررسی رباعیات خیام، ترجمه آن به وسیله فیتزجرالد و تصاویر قرار داده شده در نسخه ترجمه شده به وسیله ادموند سالیوان، دستکاری و تحریف متن و فرهنگ اصلی نشان داده شود. تصویر گر در این اثر به وضوح سعی کرده با ایجاد التقاط تصویری، نمادسازی، و فضا سازی و تلمیح درون متنی و تغییر ماهیت عناصر فیزیکی و غیر فیزیکی همانند اشیا، فضا ها، پوشش ها، ایدئولوژی ها و ...، فرهنگ و هویت اصلی و ایرانی را تغییر داده و آن را با معیارها و کلیشه های غربی همگام سازد. به عبارتی دیگر مصور سازی به عنوان نوعی ترجمه بین نشانه ای ماهیت اصلی و ایرانی شعر خیام را دچار دستکاری و دگرگونی کرده است.
خلاصه ماشینی:
"در این پژوهش تلاش میشود با بررسی ترجمه فیتزجرالد از رباعیات خیام ، به همراه تصاویر ارائه شده توسط ادموند سالیوان (١٨٦٩ – ١٩٣٣) در نسخه ترجمه شده ، پدیده دستکاری و تحریف متن و فرهنگ اصلی نشان داده شود.
در این پژوهش سعی میشود با بررسی رباعیات خیام ، ترجمه آن به وسیله فیتزجرالد و تصاویر قرار داده شده در نسخه ترجمه شده به وسیله ادموند سالیوان (١٩١٣) ، دستکاری و تحریف متن اصلی نشان داده شود.
٣. روش کار پیکره مورد بررسی در این پژوهش شامل اشعار ترجمه شده خیام به وسیله فیتزجرالد است که ادموند جوزف سالیوان ، یکی از مشهورترین تصویرگران کتاب در انگلستان ، آن را در سال ١٩١٣ با تصویر همراه کرده است .
در تصویرنگاری اشعار ترجمه شده به وسیله فیتزجرالد، ادموند سالیوان فرهنگ ایرانی و شرقی را به گونه ای با عوامل و نشانه های فرهنگی غربی در هم آمیخته که در مواردی هویت اصلی و ایرانی اثر را به کلی از آن گرفته است .
این پژوهش با بررسی از ترجمه اشعار عمر خیام توسط فیتزجرالد و مقایسه آن با تصاویری که ادموند سالیوان به این اثر اضافه کرده بود، نشان داد که ترجمه بین نشانه ای میتواند اثر را از ماهیت فرهنگ اصلی خود دور کند و آن را در سطوح فرهنگی و هویتی دچار تغییر کند.
در نهایت به نظر میرسد تصویرگر این اثر با استفاده از التقاط تصویری، نمادسازی، فضاسازی و تلمیح متنی، عوامل متن اصلی را در سطوح زبانی و فرهنگی تغییر و دستکاری کرده است ."