چکیده:
هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر سن بر سازگاریهای جسمانی ناشی از تمرینات آمادگی جسمانی از کودکی تا جوانی بود. آمادگی فیزیولوژیک و عملکرد حرکتی بین افراد در دامنه های سنی مختلف متفاوت است ، اما اینکه آیا تفاوتهای کمی در سازگاری به تمرینات آمادگی جسمانی بین کودکان، نوجوانان و جوانان وجود دارد یا خیر، مشخص نشده است . لذا تحقیق حاضر قصد دارد تا ضمن بررسی این سازگاریها تاثیر سن را به عنوان یک عامل رشدی بر آنها ارزیابی کند. به این منظور، ٩٦ آزمودنی پسر (به این صورت که در هر ردهی سنی ١٦ آزمودنی در گروه کنترل و ١٦ آزمودنی در گروه تجربی) در سه دامنه سنی ٨ تا ١٠ سال، ١٢ تا ١٤ سال و ١٧ تا ١٩ سال انتخاب و در هر گروه به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم بندی شدند. میانگین و انحراف استاندارد سن ، قد و وزن در گروه کودکان ٠/٥±٨/٨٣ سال، ٠/١±١/٣ متر، ٢/٨±٣٤/١ کیلوگرم و نوجوانان ٠/٥±١٢/٥ سال، ١/١±١/٥ متر، ٦/٣±٤٠/٥ کیلوگرم و جوانان ٠/٦±١٦/٣ سال، ١±١/٧ متر، ٤/٨±٥٩/٦ کیلوگرم بود. برنامه ی تمرین شامل تمرینات استقامتی، قدرتی و انعطافپذیری به صورت ٣ جلسه ی تمرین در هفته اجرا شد. چابکی، سرعت حرکت ، توان انفجاری، هماهنگی، استقامت عضلانی، تعادل، استقامت قلبی - تنفسی و انعطاف پذیری قبل و بعد از ١٢ هفته برنامه ی تمرینی در آزمودنیها اندازهگیری شد. تجزیه و تحلیل میانگین تغییرات دادهها با استفاده از تحلیل واریانس یک سویه با آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنیداری (٠٠٥≥P) انجام شد. یافته ی اصلی این تحقیق عدم تاثیر سن بر پاسخ کاهش وزن و درصد چربی به فعالیت ورزشی است ؛ اما در هر سه گروه، کاهش معنیدار پیش تا پس آزمون مقادیر درصد چربی بدن مشاهده شد. تغییرات چابکی، هماهنگی، پرش سارجنت ، پرتاب توپ طبی، شنای تعدیل شده، استقامت قلبی – تنفسی در گروه های تجربی معنادار است ، اما در بین گروهها اختلاف معنیداری وجود ندارد (٠٠٥P). از سوی دیگر، بین تغییرات ناشی از تمرین در قدرت انفجاری اندام تحتانی (آزمون پرش جفت )، دوی سرعت ، بالا کشیدن شانه ها و استقامت عضلات شکم در بین گروهها تفاوت معنیداری مشاهده شد (٠٠٥>P). نتایج تحقیق نشان داد که افزایش این متغیرها در کودکان بیش از نوجوانان و جوانان است . P). از سوی دیگر، بین تغییرات ناشی از تمرین در قدرت انفجاری اندام تحتانی (آزمون پرش جفت )، دوی سرعت ، بالا کشیدن شانه ها و استقامت عضلات شکم در بین گروهها تفاوت معنیداری مشاهده شد (٠٠٥>
خلاصه ماشینی:
از سوی دیگر، علیرغم اینکه همواره فعالیت ورزشی برای کودکان با محدودیت و نه محرومیت همراه بوده، توجه به پاسخ های متفاوت در بین کودکان سنین مختلف ، بعضا مورد توجه محققین بوده که در بعضی از مطالعات انجام شده نشان داده شده که تأثیر تمرین بر ساختار فیزیولوژیک ، به عوامل مختلف دیگری از جمله جنس ، سطح آمادگی و دامنه ی سنی بستگی دارد.
اما با توجه به اصل کلی و پیشنهادی روش تمرینی پله که به عنوان شیوهای از تمرین برای ورزشکاران سنین رشد پیشنهاد شدهی این تحقیق در پی پاسخ به این سوال است که یک برنامه ی تمرینی با افزایش بار یکسان در دورههای مختلف رشد، آیا پاسخ متفاوتی را به دنبال دارد یا خیر؟ بر این اساس، با توجه به اطلاعات اندک موجود در مورد تأثیر سن بر سازگاریهای جسمانی ناشی از تمرینات ورزشی در دورهی کودکی تا اواخر نوجوانی انجام پژوهش های بیشتر در این زمینه ضروری به نظر میرسد.
جامعه ی آماری تحقیق ، همه ی کودکان، نوجوانان و جوانان شرکت کننده در شهر سنندج که در دورههای آمادگی جسمانی مدارس و کلاسهای تندرستی شرکت داشتند و محققین از بین دانش آموزان ثبت نام شده به صورت تصادفی تعدادی را به منظور اجرای این پژوهش انتخاب و یک برنامه ی مشخص و یکسان برای همه ی گروهها به صورت تمرینات آمادگی جسمانی با استفاده از روش پله (افزایش تدریجی فشار تمرین و دورههای بازیابی) شکل ١ در کنار توجه به اصول چند بعدی رشد کودکان به همراه تمرینات متنوع بر اساس اصول تمرینی با توجه به مبانی علمی تمرینات کودکان و توصیه های بومپا اجرا شد (٢٠).
Aerobic fitness and its relationship to sport, exercise training and habitual physical activity during youth.