چکیده:
هدف از این مطالعه تعیین تاثیر تخلیه گلیکوژنی بر پاسخ CGRP در حین تمرین استقامتی و اثر احتمالی لاکتات بر آزاد سازی آن در شرایط استراحت بود. 10 نفر دانشجوی مرد فعال تربیت بدنی با میانگین سن 67/1±4/22، وزن 56/5 ± 28/71 و شاخص توده بدنی 07/1 ± 31/23 به صورت هدفمند انتخاب و در 4 وهله مجزا با حداقل فاصله زمانی یک هفته 4 آزمون جهت سنجش Pmax، انجام فعالیت استقامتی حاد پس از تخلیه گلیکوژن (کوشش تخلیه)، فعالیت استقامتی حاد (کوشش کنترل) و کلمپ لاکتات انجام دادند. قبل و بلافاصله پس از پایان سه کوشش اخیر، نمونه خونی جهت اندازه گیری غلظت لاکتات پلاسما، CGRP و تری گلیسرید سرم جمع آوری گردید. اندازه گیری لاکتات و CGRP به ترتیب با روش های RIA و ELISA انجام و جهت تعیین تفاوت متغیرها بین دو کوشش کنترل و تخلیه از آزمون آماری t وابسته استفاده گردید. نتایج پژوهش حاکی از افزایش معنادار غلظتCGRP بعد از انجام کوشش تخلیه (0.001>P)، کوشش کنترل (0.001>P) و کوشش کلمپ لاکتات (0.001>P) نسبت به مقادیر اولیه آن بود. هم چنین مقادیر CGRP سرم بلافاصله بعد از تمرین، بین کوشش های کنترل و تخلیه تفاوت معنادار داشت (0.01>P). ارتباط معناداری بین سطوح لاکتات پلاسما و غلظت های CGRP سرم یافت شد (0.01>P). ضمن این که مقادیر تری گلیسرید سرم بلافاصله بعد از تمرین، بین کوشش های کنترل و تخلیه تفاوت معنادار داشت(0.01> P). به طور خلاصه، نتایج پژوهش نشان داد تمرین استقامتی حاد موجب افزایش معنادار در غلظت CGRP سرم می شود و احتمالا دلیل این افزایش، شرکت CGRP در راه اندازی مسیر اکسیداسیون چربی است. هم چنین با توجه به نتایج کلمپ نیز می توان از لاکتات به عنوان عامل احتمالی افزایش CGRP در حین تمرین استقامتی نام برد.
خلاصه ماشینی:
"لذا هدف دوم از پژوهش حاضر بررسی اثر افزایش لاکتات بر سطوح CGRP سرم بود که از طریق افزایش مجازی سطوح لاکتات در شرایط استراحت و تعیین ارتباط بین سطوح CGRP سرم و لاکتات پلاسما بلافاصله بعد از انجام تمرین استقامتی مورد بررسی قرار گرفت.
اهم نتایج به شرح زیر بود: 1) بین محتوای CGRP سرم بلافاصله بعد از تمرین، بین کوشش تخلیه و کوشش کنترل تفاوت معناداری وجود داشت؛ 2) افزایش مجازی سطوح لاکتات خون باعث افزایش معنادار در سطوح CGRP سرم گردید، همچنین بین غلظت لاکتات پلاسما و CGRP سرم بلافاصله پس از انجام فعالیت استقامتی ارتباط معناداری وجود داشت.
در پژوهش حاضر نیز افزایش اکسیداسیون لیپید در حین تمرین استقامتی متعاقب تخلیه گلیکوژنی در مقایسه با تمرین در شرایط کنترل دیده شد، چرا که با اندازهگیری غلظت TG خون ابتدا و انتهای کوشش کنترل و تخلیه و مقایسه آنها با یکدیگر این نتیجه حاصل شد که میزان کاهش در TG خون در انتهای فعالیت استقامتی در کوشش تخلیه نسبت به کوشش کنترل به طور معنادار بیشتر بود.
علیرغم بدست آمدن این نتیجه، باید حتما نقش تخریب عضلانی ناشی از پروتکل تخلیه گلیکوژنی هم در تفسیر نتایج فوق مد نظر قرار گیرد، چرا که نشان داده شده است وجود انقباضات برون گرا در حین تمرین که منجر به کوفتگی تاخیری عضله (DOMS) 1 میشود، باعث افزایش سطوح CGRP در هر دو نوع تار میگردد (16،22،23).
به طور خلاصه نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تمرین استقامتی حاد موجب افزایش معنادار در غلظت CGRP سرم میشود و یکی از دلایل احتمالی این افزایش میتواند راه اندازی مسیر اکسیداسیون چربی در پاسخ به شرایط هایپوگلیسمی ایجاد شده در حین تمرین باشد."