چکیده:
صنعتی شدن، زیر بنای تحریکات توسعه ای در هر کشور و از مهم ترین عوامل تحول ساختاری اقتصاد و نیل به اقتصاد بدون اتکاء به درآمدهای نفتی اسـت کـه موجبـات کـاهش مصـرف انـرژی و در نتیجـه افـزایش کارایی آن را فراهم میکند. در این مقاله ، رابطه بین صنعتی شدن و کارایی انرژی بخش صنعت در ایران بر اساس دادههای سالانه در دوره زمانی ١٣٦٠- ١٣٨٧ مورد بررسی قرار گرفته و بدین منظور از الگوی خـود بازگشت با وقفه های توزیعی (ARDL) و الگوی تصحیح خطا (ECM) استفاده شده است . نتایج برآورد الگوی پویای بلند مدت، وجود یک رابطه تعادلی بلندمدت بین متغیرهای مدل را نشان میدهـد. بـر اسـاس این الگو، صنعتی شدن در ایران، تاثیر منفـی و معنـیداری بـر کـارایی انـرژی دارد. همچنـین تـاثیر نسـبت موجودی سرمایه و نیز نیروی کار به ازای هر واحد انرژی بر کارایی انرژی مثبت و معنیدار است . اما قیمت نسبی انرژی نتوانسته تاثیر معنیداری بر کارایی انرژی بگذارد. نتایج آزمـون علیـت بـه روش هشـیائو نشـان دهنده این است که یک رابطه علی یک سویه از سمت صنعتی شدن به کارایی انرژی وجـود دارد. بنـابراین رهیافت های بهبود کارایی، در سایه برنامه ریـزی و اتخـاذ سیاسـت هـای مناسـب در جهـت اجـرای صـحیح استراتژی های توسعه صنعتی تجلی خواهد یافت .
خلاصه ماشینی:
بررسی رابطه بین صنعتی شدن و کارایی انرژی بخش صنعت در ایران 1 علی اکبر ناجی میدانی 2 محمد حسین مهدوی عادلی 3 مهدیه عربشاهی دلویی چکیده صنعتی شدن، زیر بنای تحریکات توسعه ای در هر کشور و از مهم ترین عوامل تحول ساختاری اقتصاد و نیل به اقتصاد بدون اتکاء به درآمدهای نفتی اسـت کـه موجبـات کـاهش مصـرف انـرژی و در نتیجـه افـزایش کارایی آن را فراهم میکند.
در این مقاله ، رابطه بین صنعتی شدن و کارایی انرژی بخش صنعت در ایران بر اساس دادههای سالانه در دوره زمانی ١٣٦٠- ١٣٨٧ مورد بررسی قرار گرفته و بدین منظور از الگوی خـود بازگشت با وقفه های توزیعی (ARDL) و الگوی تصحیح خطا (ECM) استفاده شده است .
از آنجـا کـه پیشـرفت تکنولوژی موجب میشود برای تولید یک واحد محصول، انرژی کمتـری نسـبت بـه قبـل مصـرف شود، بنابراین سرمایه گذاری در تکنولـوژیهـای جدیـد و افـزایش بهـرهوری نیـروی کـار موجـب صرفه جویی در مصرف انرژی شده و کارایی انرژی افزایش مییابد.
همان طور که مشاهده میشود، شدت مصرف نهـایی انـرژی در اواخر دوره مورد بررسی آهنگی ملایم به خود گرفته است که کاهش شدت انرژی طی این سالها ممکن است به دلایل ذیل باشد: - کاهش شدت انرژی در زیربخش ها؛ - کاهش سهم زیربخش ها با شدت انرژی بالا از تولید کل صنعت و برعکس ، افزایش سهم زیربخش ها بـا شـدت انـرژی پـایین از تولیـد کـل صـنعت (کـه بـه عنـوان تغییـرات ساختاری شناخته میشود)؛ - استفاده بیش تر از فن آوریهای جدید در کارگاهها و کارخانه های تولیـدی و نیـز بهبـود تکنولوژی (کـه کـاهش نـرخ اسـتفاده از نیـروی کـار در بخـش صـنعت بـه مـرور زمـان میتواند از دلایل آن باشد).