خلاصه ماشینی:
"کرامت نفس لبید تا حدی است که حاضر نیست به کسی که قطع رابطه کرده،و لو اینکه سالها با او دوست بوده،عنایت و توجهی بکند و برای رفع نیاز خود دچار ذلت و فرودستی بشود.
همین لبید که دوستی را با محبت چند برابر پاسخ میدهد،کرامت و ارزش وجودیش به حدی است که میگوید اگر کژی و نادرستی در محبت دوست مشاهده شد،راه ترک ارتباط بهترین راه ممکن است و او این کرامت را هم دارد که پس از ترک رابطه حاضر به زیان و ضرر و یا تحقیر دوست و یا حاضر به افشای اسرار او نمیباشد: تراک امکنة اذا لم ارضها او یعتلق بعض النفوس حمامها (اگر جایی را که فرود آمدهام مناسب نبینم آن را ترک میکنم الا اینکه مرگ به سراغم آید و مانع از ترک مکان من شود).
شاعر در این بیت به ریشهدار بودن کرامت و اخلاق انسانی در قوم خود اشاره میکند و میگوید که این صفات،جدید و مقطعی نیست، بلکه ریشه در سنن و آداب و رفتار پدران و الگوهای اخلاقی ما دارد.
جوانمردی در بخشش و الحارب الجابر الحریب اذا جاء نکیبا و ان یعد،یعد (او در جنگ پیروز میشود و غنائمی را بدست میآورد،تا اینکه متضرر و مفلسی پیش او میآید آن غنیمت را به او عطا میکند)یکی از مصادیق بارز اخلاق انسانی و ارزشهای والای حاکم بر لبید در این بیت است که او فاضل و اهل جود و کرم را کسی میداند که پس از نبرد فراوان و خروج از کشمکشهای میدان جنگ غنیمت را به مفلس میبخشد."