چکیده:
رواج ترکیب «سبک زندگی» در محاورات و مکتوبات فارسـی، اهـل نظـر را بـه یـافتن معادل مفهومی بومی برای آن واداشته است ؛ توفیق در این جستجو، منوط به ایـن اسـت که شرایط پیدایش و ترجیحات کاربردی این ترکیب در فرهنگ زادگاه ، مـورد توجـه جویندگان قرار بگیرد. در غیر این صورت به خاطر بستر خاص پیدایش ، مفهوم ویـژه و خصوصیت حوزة کاربرد نمیتوان مفهوم معادلی در فرهنگ ایرانی ـ اسلامی برای آن یافت و در این صورت ، ظرفیت دلالت بر مفاهیم بومی مـا را نیـز نخواهـد داشـت . ایـن نوشته عهده دار اثبات این نظریه از راه تحلیـل مفهـوم سـبک زنـدگی اسـت . بـرای ایـن هدف ، پـس از اشـاره بـه تـاریخ پیـدایش سـبک زنـدگی در دو حـوزة روان شناسـی و جامعه شناسی، تعاریف گوناگون آن در جامعه شناسی نقل و پس از تحلیل آنها، تعریف جامعی از سبک زندگی ارائه شده است . برای این تحلیل از سـه عامـل ، یعنـی «اجـزای تعاریف »، «مفاهیم مندرج در تعاریف » و «مولفه های عینی سبک زندگی» در آنهـا بهـره برده شده است .
خلاصه ماشینی:
"مصـادیق سـبک زنـدگی را در سـخنان جامعه شناسانی چون زیمل ، وبلن ، وبر، کلاکهون ، گردن ، پارسونز، برلسون ، استینر، لویـد وارنر، ون هوتن ، بوردیو و مارتین سگالن میتوان تحت عناوین ذیل مرتب کرد: یکم ، الگوهای مصـرف و تولیـد و کـار و سـرمایه : بودجـه بنـدی، انتقـال سـرمایه هـا (ارث بری) نوع نگـاه و رفتـار در مـورد اشـتغال زنـان و تقسـیم کـار در زنـدگی، نـوع و ویژگی های اشتغال اعضای خانواده ، نوع لباس کار یا محل کار، فاصلۀ محل کار تـا خانـه ، میزان مأموریت ها؛ دوم ، غذا: شیوة تغذیه ، خوردنیها (از شکلات کش دار شیرین گرفته تا نوع نرم و تلـخ آن )؛ سلیقه در غذا و مشروبات ، روش پخت ؛ سوم ، لباس : خودآرایی (نوع پوشاک و پیروی از مد)؛ چهـارم ، مسـکن : نـوع مسـکن (چیـدمان ، معمـاری و اثاثیـه ، فضـای داخلـی خانـه و تقسیم بندی فضاهای خصوصی و فضاهای عمومی و تفریحی داخلی و خارجی)؛ پنجم ، وسائل زندگی: نوع وسیلۀ حمل و نقل ، یخچال ، ماشین لباس شویی و تلویزیون ؛ ششم ، تفریحات : شیوه های گذران اوقات فراغت و تفریح ، سرگرمیها، فعالیت هایی کـه بـا آن خود را متمایز نشان میدهد؛ همچون ورزش ها، بازیها، پیاده روی یا کوه پیمایی، اسـکی یـا سوارکاری، گلف یا تنیس ، نحوة بازی کردن و شیوة بهره مندی از صنایع تفریحی و ورزشی؛ هفتم ، اطوار (رفتارهای حاکی از نجیب زادگی یا دسـت ودل بـازی، کشـیدن سـیگار در محافل عمومی، تعداد مستخدمان و آرایش آنها)؛ هشتم ، سخن گفتن : نحوة صحبت ، نوع حرف زدن در خانه (چه در کلمـات و گرامـر، چه در عناوین گفتگوها)؛ نهم ، روابط : آداب معاشرت ، روابط زناشویی، روابـط بـا فرزنـدان ، تـراکم جمعیـت ساکن در خانه و محل (که محدودة حریم های خصوصی و میزان سروصـدا و تعـاملات را تعیین میکنـد)، معاشـرت و شـبکۀ روابـط خویشـاوندی، اتکـا بـه ایـن روابـط در مشکلات و حوادث و تأثیر این روابط بر نوع گذران اوقات فراغت ، الگوهـای زنـدگی خانوادگی، زمان دوری از خانه ؛ دهم ."