چکیده:
وهابیت، یکی از فرق انشعابی از اسلام است که در قرن 12 هجری قمری توسط محمد بن عبدالوهاب، ابداع و به جهان اسلام معرفی شد و به قصد پیکار با سایر فرق اسلامی در مقابل آنها، قد علم کرد و حتی سایر فرقههای اسلامی را رد و مورد تکفیر قرار داد. وهابیت در ذات خود، جوهرة دشمنی و مخالفت با مفاهیم اصیل قرآنی و اسلامی را حفظ کرده و دشمنی آن با اسلام ناب محمدی(ص) و به خصوص تشیع، امری انکارناپذیر است. با توجه به اهمیت موضوع که این فرقه باعث انشعاب دیگری در اسلام و در نتیجه، تفرقه در میان مسلمانان شده است و با توجه به تکفیر سایر فرق اسلام توسط آن و همچنین رفتار وحشیانة آن با شیعیان، شناخت این فرقه و بررسی عملکردهای آن، نیاز عمدة جامعة جهانی و مسلمانان است.
خلاصه ماشینی:
"کشتار وسیع شیعیان حجاز، یمن و عراق، توهین به مقدسها و ائمة شیعه، تکفیر سایر مسلمانان و از جمله شیعیان، تخریب اماکن مقدس شیعه، تحقیر و کشتار شیعیان عربستان، برخوردهای آل سعود با جمهوری اسلامی ایران و تهمت و مقابلة تبلیغاتی علیه تشیع، همچنین نقش عربستان در جنگ ایران و عراق و نیز کشتار خونین مکه و در نهایت، رفتار توهینآمیز حکومت عربستان با زائران خانه خدا، نمودی از دشمنی ریشهدار و عمیق وهابیت با تشیع است.
از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال 1979م، سیاست دولت عربستان در برابر شیعیان این کشور، خشنتر شده و بر خلاف قدرت بسیار محدود گذشته، آنان مورد سرکوب شدید سیاسی و فشارهای سخت اقتصادی و فرهنگی قرار گرفتند.
از این لحاظ، وقوع انقلاب اسلامی، وحشتی عمیق را در دل حکام مرتجع منطقه، به ویژه عربستان ایجاد کرد؛ بنابراین، عربستان در ابتدا کوشید برای مقابله با صدور انقلاب اسلامی از شیوههای دیپلماتیک و صلحجویانه استفاده کند (گلی زواره، 1375، ص201)؛ اما این مرحله با برگزاری اولین حج توسط حجاج ایرانی، همراه با راهپیمایی برائت از مشرکان، جای خود را به مخالفت داد و آنها موضعگیری تند خود را بر علیه ایران در مطبوعات کشور نمایان کردند (عظیمی، 1374، ص124).
هر چند که این دشمنی، شامل سنیهای غیر حنبلی نیز میشود؛ اما تضاد آنها با تشیع، بنیادیتر و عمیقتر بوده است و این مسئله که متناسب با زمان و اوضاع و انگیزههای مذهبی و سیاسی خاص، آنان را به خصومت با شیعیان برانگیخته است؛ مسئلهای است که با سیاستهای استعماری غرب و آمریکا در منطقه و جهان اسلام نیز گره خورده است."