چکیده:
شورای امنیت سازمان ملل متحد، به عنوان تنها مرجعی ست کـه حـق اسـتفاده قـانونی از زور در تعـاملات بین المللی را داراست ، در حالی اختیرات و وظایف خود در مبرزه اب تروریسم را گسترش می دهد، کـه هنـوز هیچگونه تلاشی نه از سوی کشورهایی که داعیه دارا بودن مسئولیت جهانی درمبرزه علیه تروریسم بین المللـی را دارند، و نه از سوی هیچیک از نهادهای این سازمان، برای ارایه تعریفی مشخص ، جامع الاطراف، و فراگیر که اب اجماع بین المللی همراه ابشد، صورت نگرفته است . کنوانسیون ممانعت و مجازات تروریسم ١٩٣٧ (کنوانسیون ژنو ١٩٣٧) را می توان اولین کنوانسیون بین المللی در خصوص تروریسم دانست . از آن زمان تا کنون نه تنها مفهوم تروریسم دستخوش تغییرات فراوان قرار گرفتـه ، بلکه مکانیسم های بین المللی نیز به همین ترتیب بنینهای مستقل و در عـین حـال فراگیرتـری از حـوزههـا و موضوعات را در بر گرفته است . اما علیرغم این موارد، به نظر می رسد روند تحولی ایجاد مکانیسم ها و سـاز و کارهای لازم برای تعریف ، تبیین ، تعیین حدود و مقابله اب تروریسم بین المللی در حقوق بین الملل حرکت نـسبتا کندی را نسبت به سایر حوزه ها دنبل کرده است .
Security Council of the United Nation Organization، as the only place which has legal right and is authorized to use force in the international interactions. Important developments have occurred in multilateral international treaties between the Convention for the Prevention and Punishment of Terrorism of 1937 and the Inter- American Convention against Terrorism of 2002.
This article attempts to explore the question of changes which is occurred، as well as whether these laws have been an effective legal response in combating terrorism. After differentiating between comprehensive and sectoral conventions and between universal and regional conventions، the article comparatively analyzes them based on definitions of offenses، the extent of criminalization، exceptions concerning scope of application، measures to be taken by the states parties، obligatory and optional jurisdiction، obligations of states in the sphere of legal cooperation and assistance، rights of the offender، extradition، exceptions from extradition or legal assistance، and issues not covered by the conventions. Solutions proved to be the most effective against international terrorism and discrepancies and overlaps between the conventions are discussed.
خلاصه ماشینی:
"حقوق بین المللی و مسئله تروریسم کابک خبیری * مارال دربن ** دی چکیده شورای امنیت سازمان ملل متحد، به عنوان تنها مرجعی ست کـه حـق اسـتفاده قـانونی از زور در تعـاملات بین المللی را داراست ، در حالی اختیرات و وظایف خود در مبرزه اب تروریسم را گسترش می دهد، کـه هنـوز هیچگونه تلاشی نه از سوی کشورهایی که داعیه دارا بودن مسئولیت جهانی درمبرزه علیه تروریسم بین المللـی را دارند، و نه از سوی هیچیک از نهادهای این سازمان، برای ارایه تعریفی مشخص ، جامع الاطراف، و فراگیر که اب اجماع بین المللی همراه ابشد، صورت نگرفته است .
3 - S/2005/800 4- Counter-Terrorism Committee Executive Directorate شورا ایجاد شده است ، به طور رسمی موظـف اسـت تـا تحـت سیاسـت هـای کمیتـه ، توانایی های این کمیته را برای نظارت بر اجرای قطعنامه ١٣٧٣(٢٠٠١) ارتقا بخـشیده و اقداماتی در جهت تقویت اقدامات ضد تروریستی انجـام دهـد.
به عنـوان مثـال ، حملـه آمریکا به یکی از روستاهای شمال پاکستان با هدف از بـین بـردن بخـشی از نیروهـای القاعده ، اگرچه نقض حاکمیت یک کشور و اقدام به استفاده از زور علیه یکی از اعـضا نظام بین المللی محسوب شده و بر مبنای قطعنامه تعریف تجاوز مجمع عمومی سـازمان ملل متحد در سال ١٩٧٥ و با استناد به رأی دیوان داوری در خصوص قضیه نیکـاراگوا در سال ١٩٨٧ مصداق بارز عمل تجاوز محسوب می گردد، امـا عمـلا بـا هـیچ واکـنش منفی مواجه نشده و در قالب مبارزه با تروریسم نیز جای گرفته است ."