چکیده:
امروزه، کرة جنوبی به الگوی توسعة کشورهای کمتر توسعهیافته تبدیلشده و حتی کشورهای توسعهیافته نیز مایلاند به منظور حفظ پویایی اقتصادشان از تجربة کرة جنوبی درسآموزی کنند. این کشور که تا اواخر دهة 1950 عمدتا کشور کشاورزی محسوب میشد در پرتو نرخهای رشد بالا و مداوم طی چند دهه بعد به نقطهای از پیشرفت رسید که در سال 1995، دومین دولت آسیایی پس از ژاپن بود که در سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD) که مجمع کشورهای پیشرفتة صنعتی است پذیرفته شد. در این مقاله تلاش بر آن است که در چارچوب الگوی دولت توسعهگرا تبیینی سیاسی- جامعهشناختی از علل موفقیت اقتصادی این کشور ارائه شود.
today, south korea have become a successful pattern for less- developed countries.this article attempts to explain it,s successful experience in economic development in the framework of pattern of non-democratic developmental state. in this attern that Adrian Leftwich has developed it,the main focus is on political- sociological context affecting on economic development. main charactristics of developmental states examined here are developmental elites, state autonomy, effective bureaucracy and weak civil society
خلاصه ماشینی:
(٢٨٢ :١٩٩٩ ,O’Donnell نکته جالب توجه این است که علی رغم اینکه در آمریکای لاتین به دلیل قدرت اتحادیه های کارگری هزینه های رفاهی کارگری بسیار بیش از کشورهایی مانند کره بود، اما کرة جنوبی یکی از پایین ترین هزینه های رفاهی را داشت ، در نهایت به دلیل نرخ های رشد بالا و طولانی مدت در کرة جنوبی، سطح رفاه کارگران در این کشور به مراتب از کشورهایی چون برزیل فراتر رفت (کو، ١٣٨٩: ٧-١٠٦).
نکتۀ بسیار مهم این است که در کره و تایوان دولت به ایجاد شبکۀ کورپوراتیستی میان بخش خصوصی و دولتی و تأسیس سازمان های تحت کنترل غیرمستقیم دولت اقدام کرد که وام های سوبسیدی را برای افزایش معلومات فنی و بهره وری آن ها اختصاص داد.
کمک دولت به سرمایه داران در کره ماهیت رانت گونه ، غیرتوسعه ای و صرفا توزیعی نداشت ، بلکه دولت پس از مرحلۀ کوتاه و اولیۀ راهبرد صنعتی شدن مبتنی بر جایگزینی واردات در چارچوب راهبرد صنعتیشدن مبتنی بر صادرات ضمن حمایت ها، دادن اعتبارات و امتیازهای لازم به تعداد معدودی از شرکت ها در حوزه های دارای اولویت ، از آن ها تضمین گرفت که تولید خود را به منظور صدور به دیگر کشورها انجام دهند.
(97-8 در نهایت ذکر این نکته ضروری است که رابطۀ دولت و بخش تجاری ایستا نبود و هر چه روند توسعۀ اقتصادی رو به جلو رفت ، این روابط به نفع بخش خصوصی تغییر کرد، به طوری که در دهۀ ١٩٨٠ دیگر چابول ها به حمایت های مالی دولت و وام های دولتی وابسته نبودند و به سرمایه گذاری مشترک با شرکت های چندملیتی اقدام کردند.